(Beyləqan) dalaşmaq, deyişmək, sözləşmək. – Rəhim mənnən bozdaşdı; – Yaman bozdaşdıx o günü dədəmnən
(Füzuli, Kürdəmir) yemiş növü. – Bozdəli sulu yemiş olur, çox yeməli olur, irəngi boz, özü də kövrəx’ olur (Füzuli); – Cərco qo:nu bozdəliyə şirinnikd
(Kəlbəcər) sıyıq xörək. – Nənə, bir boze bişir
(İmişli) qoyun xəstəliyi adı
(Culfa) qoyun xəstəliyi adı. – Qoyunu bozvurması tutanda əmcəyi kor olur
(Ağcabədi, İmişli) quş adı. – Bozyorğa kəx’lix’ boyda olur, şorannıx yerrərdə çox olur (Ağcabədi); – Qabağımda bi bozyorğa səkiyirdi (İmişli)
(Şamaxı) bax bozdanmax II
(Şəmkir) bax bozdamac
(Bakı) bax bebə. – Nə yaxçı böbədü bu! – Adə, sən lap böbəyimişsən ki
(Qax) bax bəbəcül
(Qazax) axar suyun qarşısı kəsilərək əmələ gətirilən gölməçə
(Ağdam, Bərdə, Gəncə, Qazax, Oğuz, Şəmkir) mozalan. – Daneyi bö:ələx’ sancıf qaçer (Qazax); – Bö:ələx’ dağda çox olur, heyvana əziyət verir (Gəncə); –
I (Çənbərək, Daşkəsən) mozalanın sancması nəticəsində o tərəfə-bu tərəfə qaçmaq, şıllaqlamaq. – Mallar bö:ələx’lənəndə kürnəyə qaçellar (Daşkəsən); –
(Qazax) qızışdırmaq, acıqlandırmaq, əsəbiləşdirmək. – Məmməd Hasanı bö:ələx’ləndirif Vəliynən dalaşdırdı; – Ə, bö:ələxləndirmə onu, qoy otursun yerind
(Gəncə, Qazax, Tovuz) gölləndirmək məqsədilə axar suyun qarşısını kəsmək. – Əşi, suyun qavağını böəmə, qoy bəriyəlsin (Gəncə); – Gedirəm su:n qavağını
(Füzuli) kobud, tərs. – Mərdan böhüdə adamdı
(Zaqatala) böv. – Bura böqlə doludu
(Kürdəmir) bax böltələməx’. – Canavar qoyni elə bi sa:tda bölcələdi; – Dananı sabeyi uşaxlar kəsip bölcələdilər
(Kəlbəcər) körpə oğlan uşağı. – Böləx’, yanı ha belə balaja oğlan uşağı dana, ona de:rıx
(Qazax) bölükbölük, dəstə-dəstə. – Mal böləkət-böləkət otdor
(Bakı) bax bələkün
(Ağbaba, Bolnisi, Borçalı, Cəbrayıl, Gəncə, Qax, Qarakilsə, Qazax, Şəki, Şəmkir, Zaqatala, Zəngilan) nəlbəki
(Qazax) nəlbəki
(İmişli, Salyan) kəsmək. – Piçağnan oynama, əlini böltəliyər (İmişli); – Ət kəsəndə piçağ əlimi böltələdi (Salyan)
(Çənbərək) parçalamaq, hissələrə ayırmaq. – Qoruxçular malı böltələdi, daxala doldudu; – Beyjə canavar qoynu böltələyif qırıf
(Balakən) çovdar. – Buğdanın içində bö:lü çoxdu
(Tovuz) suayırıcı
(Şəki) bax böəməx’. – Suyun qava:nı bö:f dirriyə su çıxartdux
(Şəki) böyrək
(Şamaxı) düşbərə
(Xanlar) araba təkərində dəndənənin keçdiyi qövsşəkilli ağac. – Bir təkərdə altı börk olur
(Qax) pörtmək, qızarmaq (istidən). – İsdidən lap habı gecə börtdamişəm
(Borçalı) qoca qadınların kəlağayının altından başlarına qoyduqları bəzəksiz araqçın. – Börükü qoca arvatdar qoyor, əmə çəhillər qoymaz
böşk eləməx’: (Şahbuz) yalan danışmaq. – Özünnən də:n adama deyrix’ böşk eləmə
(Qazax) balaca süpürgə
(Qax) küçük
(Oğuz) bax bördəx’. – Qoyunda olur bö:ürdəx’
bö:üş elemeg: (Bakı) lovğalanmaq, özünü başqalarından yüksək tutmaq
(Gədəbəy) tiyəsi qatlanmayan iri bıçaq. – Böydöyü gəti dörğe:m bu əti; – O böydöyü maηə:ti tö:gun başını kəsem
(Qazax) bax böəx’. – Uşaxlar böyəydə çimellər
(Meğri) qoyunun ifraz etdiyi duru, sıyıq nəcis ◊ Böyən töx’məx’ (Meğri) – duru, sıyıq nəcis ifraz etmək
(Lənkəran) nənə. – Böynənəm mənə yaxşı nağıl danışardı
(Qazax) məc. qoçaq, ürəkli. – Vəli böyrəx’li adamdı
(Qarakilsə, Qazax) böyüklük ◊ Böyüx’cəlix’ eləməx’ (Qazax, Qarakilsə) – böyüklük etmək. – Bu da bir balaja boyunnan maηa böyüx’çəlix’ ele:r (Qazax); –
(Cəbrayıl) razyana. – Buanasız dolma adama ləzət vermir
(Çənbərək) təkrar xəstələnmək, əhvalı dəyişmək. – Hürzat yeηijə oηalmışdı, gejə buanqıladı, üş gündü özünsözün bilmir
(Balakən) ana
(Cənubi Azərbaycan) qoçaq, qəhrəman. – Əhməd çox budaldı
I (Ağbaba) çılpaq II (Zaqatala) dəlixasiyyət, ağıldanyüngül. – Doğurdan da, budala adam ho işi görər
(Quba) doğramaq, parçalamaq. – Udunnarı budalamağ lazımdı, bu yaşdı, belə yanmaz