sif. Bir şey itirmiş, mühüm bir şeyi itmiş. [İlyas] vaqonlara girib itikli adamlar kimi hamını bir-bir nəzərdən keçirirdi
sif. Lələkləri iti olan
“İtiləmək”dən f.is
f. 1. Kəsici alətləri bülövə, çarxa, qayışa və s.-yə çəkməklə yaxşı kəsər hala gətirmək, kəskin etmək
“İtilənmək”dən f.is
məch. İti hala gətirilmək, kəskinləşdirilmək. Burada xəncərlər sulanır, itilənir, hər cür tüfənglər yoxlanır… Mir Cəlal
“İtiləşdirilmək”dən f.is
məch. Daha iti edilmək, daha kəsərli hala salınmaq
“İtiləşdirmək”dən f.is
f. 1. Daha iti etmək, daha iti hala gətirmək. 2. məc. Kəskinləşdirmək, daha kəskin etmək
“İtiləşmək”dən f.is
f. Daha iti olmaq, daha kəskin olmaq. [Bəndalının] yanaqları qızarmış, sümüyü bərkimiş, vücudu möhkəmlənmiş, baxışı itiləşmişdi
“İtilətdirmək”dən f.is
icb. İtilətmək (başqası vasitəsilə). Bıçaqları itilətdirmək. Ülgücləri itilətdirmək
“İtilətmək”dən f.is
“İtiləmək”dən icb
sif. İtiləyən, kəskin hala salan
is. 1. İti şeyin hal və keyfiyyəti; kəsicilik. Bıçağın itiliyi. Baltanın itiliyi. 2. Sürətlilik, tezlik, cəldlik
“İtilmək”dən f.is
f. dan. 1. Çıxıb getmək, rədd olub getmək, uzaqlaşmaq, gözdən yox olmaq: getmək. [Tükəz:] Kişi, dəli olubsan! Mən evimdən hara itiləcəyəm? M
“İtirilmək”dən f.is
“İtirmək”dən məch
“İtirmək”dən f.is
f. 1. Diqqətsizlik üzündən harada isə salmaq, yaxud məlum olmayan yerə qoymaq, hara qoyduğunu bilməmək
“İtirtdirmək”dən f.is
bax itirtmək
icb. Yox etmək, yoxa çıxartmaq, məhv etmək (başqasının vasitəsilə). // Rədd etmək, uzaqlaşdırmaq (başqasının vasitəsilə)
bax itik
sif. Ucu iti (şiş, sivri) olan. İtiuclu qüllə
sif. Ucu iti olan (yarpaq). İtiyarpaqlı ağac
is. 1. İtirilmiş şey. İtkisi olmaq. 2. məc. Ölüm. Bu böyük itki, bu kədərli faciə bütün qohum-qardaşa … çox ağır təsir etdi
sif. İtmiş; xəbərsiz, soraqsız yox olan, yoxa çıxan. Öldü Ziyad xanım, Mahmudum itdi; O itkin Mahmudun atasıyam mən
is. İtkin adamın halı; itib-batma, xəbərsiz-soraqsız yox olma. Oğlunun itkinliyi anaya böyük dərd oldu
zərf 1. Ölüm, tələfat, zayiat olmadan, itki vermədən. Bir dəstə rus soldatı yapon batalyonunun qarşısını almış və alayların itkisiz geri çəkilməsinə ç
sif. dan. Bədxasiyyət, rəftarsız, heç kəslə yola getməyən. İtqılıq adam. – Veys acıdil və itqılıq olduğundan arvaduşaqdan heç biri ağacın dibinə gəlmə
itqırdı salmaq dan. – araya dava salmaq, qarmaqarışıqlıq törətmək. Gərçi itqırdı salıb çoxların etdi ixrac; Leyk bundan belə olmaz qəmi-pünhanə ilac
“İtləşmək”dən f.is
dan. qarş. Didişmək, çeynəşmək, bir-birini qapmaq
is. İtə məxsus xasiyyət və hal. İt itliyini tərgitsə də, sümsünməyini tərgitməz. (Ata. sözü)
is. [ər.] klas. Tamamlama, sona yetirmə, axıra çatdırma, bitirmə. □ İtmama yetirmək, itmam vermək (etmək) – tamamlamaq, qurtarmaq, bitirmək
“İtməkdən” f.is
f. 1. Yoxa çıxmaq, qeyb olmaq. [Koroğlu:] Nigar, Düratın itməyi; Yandırır məni, yandırır. “Koroğlu”. // Azmaq, azıb qalmaq, başqa yerə düşmək
sif. məh. Şiş, sivri. Ağacın ucu itmildir
is. 1. zool. İri, sancan milçək. 2. məc. Adama yapışıb əl çəkməyən birisi haqqında. İtmilçəyi kimi yapışmaq
f. məh. Dəmirin və ya ağacın ucunu şiş etmək, sivriləşdirmək, itiləmək, nazikləşdirmək. Nizəni itmilləmək
is. bot. Quru və zibilli yerlərdə bitən bitki. İtotu … quru və zibilli yerlərdə bitir. Bütün hissələri gönü aşılamaq üçün yararlıdır
sif. dan. Zarafatcıl, başqasına sataşmağı sevən (adam). [Səməd:] Bəs eşitməmisiniz ki, Yusifə itoynadan Yusif deyirlər? İ
is. bot. Yabanı sarımsaq, sarımsağa oxşayan yabanı bitki