is. 1. Xarici mühitin orqanizmə, yaxud onun bir hissəsinə təsiri nəticəsində əmələ gələn təxərrüş halı
“Qıcıqlamaq”dan f.is
f. 1. bax qıdıqlamaq. …Toğluların yumşaq yunu və istiliyi sanki Qulunun əlini qıcıqlayırdı. M.İbrahimov
bax qıcıqlayıcı
“Qıcıqlandırılmaq”dan f.is
məch. Təxərrüşə gətirilmək, gicişdirilmək, qıdıqlandırılmaq
“Qıcıqlandırmaq”dan f.is
f. Orqanizmə, yaxud onun bir hissəsinə təsir etmək, təxriş etmək, gicişdirmək. Limonun turşusu dilin əsəblərini qıcıqlandıraraq, vəzini tüpürcək ifraz
“Qıcıqlanmaq”dan f.is.; təxərrüş
f. Qıcıq hiss etmək, qıdıqlanmaq, gicişmək. Surxay burnunun qıcıqlandığını hiss etdi. İ.Əfəndiyev
sif. Qıcıqlandıran, qıcıq təsiri oyadan, təxriş edən, təxərrüşə gətirən. Bir qədər sonra [Qoçər] kəskin qıcıqlayıcı bir qoxudan ayılıb yenə gözlərini
f. dan. Maraqlanmaq, həvəs göstərmək, kişilik hissləri ayılmağa başlamaq. Cəmilin bığ yeri çoxdan tərləmişdi
1. bax qıcamaq. 2. bax qıcırdamaq
“Qıcırdamaq”dan f.is
f. Bir-birinə sürtülərək qıcırtı səsi çıxarmaq. Oxucum, yaxın gəl, bir diqqətlə bax; Qollarında zəncir qıcırdayaraq; O, qabaqda gedən kimdir, sorsana!
“Qıcırdatmaq”dan f.is
f. İki şeyi (və ya dişlərini) bir-birinə sürtərək qıcırtı səsi çıxarmaq. Dişlərini qıcırdatmaq. – [Beyrək] dişlərini bir-birinə sıxıb qıcırdatdı və ba
is. İki şeyin (və ya dişlərin) birbirinə sürtülməsindən hasil olan səs. Dişlərinin qıcırtısından yatmaq olmur
bax qıcırdatmaq. Molla Kərim də dişlərini qıcırdıb, əsasının şiş ucu ilə çuvalın o yan-bu yanına bir-iki dəfə vurdu
“Qıcıtmaq”dan f.is
f. 1. bax qıcamaq. Təməin indi nədir ya? Qıcadırsan dişini? M.Ə.Sabir. 2. “Göz” sözü ilə bərabər: göz qıcıtmaq – göz ağartmaq, qorxutmaq, göz dikmək
“Qıcqırmaq”dan f.is. □ Ürək qıcqırması – mədə şirəsinin çoxluğu, bəzən də azlığı nəticəsində mədə nahiyəsində turşuluq hissi
f. İstidən, çox qalmaqdan və s. səbəblər üzündən turşuyub xarab olmaq, şişib qoxumaq. Qatıq qıcqırıbdır
f.sif. İstidən, çox qalmaqdan və ya başqa səbəbdən turşumuş, turşuyub xarab olmuş, şişib qoxumuş. Qıcqırmış süd
“Qıcqırtmaq”dan f.is
f. Bir şeyin qıcqırmasına səbəb olmaq, turşutmaq. Qatığı qıcqırtmaq. Südü qıcqırtmaq. Xəmiri qıcqırtmaq
“Qıclaşmaq”dan f.is
f. Qıc olmaq
is. Qıc olmuş bədən üzvünün halı; keylik, hissizlik, çənglik
is. 1. İnsan bədəninin, ombadan başlamış ayağa qədər olan və insanın yeriməsinə xidmət edən üzvü. Qıçları ağrımaq
is. Ağac və ya gül budağı; bitkinin qolu. Qarğıdalı toxumu dən qıçadan ayrıldıqdan sonra diqqətlə təmizlənməli, onun cücərmə qabiliyyəti yoxlanılmalıd
is. Bir şeyin bölündüyü, ayrıldığı hissələrdən hər biri; tikə, parça, dilim. Bir qıça paxlava. Alma qıçası
“Qıçalamaq”dan f.is
f. Qıça-qıça doğramaq
“Qıçalanmaq”dan f.is
məch. Qıça-qıça doğranmaq
sif. Qıça kimi, qıçaya bənzər, qıça şəklində
sif. Bir qıçı, yaxud qıçları olmayan; qıçı, yaxud qıçları kəsilmiş. Qıçsız adam. Qıçsız stol
is. Qıçı, yaxud qıçları olmayan adamın halı
is. dan. Deyinmə; dedi-qodu, mübahisə
is. Bədənin bir yerinə əl və s. ilə toxunduqda onda əmələ gələn və adamın qeyri-ixtiyari gülməsinə səbəb olan hal; yüngül təxərrüş, qıcıq; qıcıqlanma
“Qıdıqlamaq”dan f.is
f. 1. Birinin bədəninin bir yerinə əl və s. ilə toxunmaqla həmin yerin qıcıqlanmasına səbəb olmaq. Uşağı qıdıqlamaq ziyandır
“Qıdıqlanmaq”dan f.is
1. “Qıdıqlamaq”dan məch. 2. qayıd. Bir yerinə toxunulduqda qıdığı gəlib qeyri-ixtiyari gülmək
“Qıdıqlaşmaq”dan f.is
qarş. Bir-birini qıdıqlamaq
sif. Qıdığı gələn, qıdığı tutan, tez qıdıqlanan, qıdığa çox həssas olan. Qıdıqlı adam
is. dan. Tez-tez və anlaşılmaz danışma
is. Mayeləri qaba tökmək və ya süzmək üçün alt tərəfində dar lüləsi olan konusşəkilli cihaz