bax iylətmək
“İyləmək”dən f.is
f. 1. Burunla nəfəs çəkərək, bir şeyin qoxusunu duymağa çalışmaq, qoxulamaq. Arxın suyun kəs, doldu; Bağda gülün dəst oldu; Yara bir gül göndərdim; İy
“İyləndirmək”dən f.is
“İylənmək”dən f.is
f. Qoxumaq, iy vermək, xarab olmaq, ağırlaşmaq, üfunətlənmək. Ət iylənmişdir. Pendir iylənmişdir, yemək olmur
f.sif. Qoxumuş, xarab olmuş, ağırlaşmış. İylənmiş balıq. – …Get iylənmiş qatığını satmağa! – baqqala belə cavab verib, dəli Səməd adamların arasında i
“İyləşmək”dən f.is
qarş. Bir-birini iyləmək, qoxulamaq. – …İtlər bir-birindən çəkinəçəkinə burun-buruna iyləşdilər. M.Rzaquluzadə
“İylətmək”dən f.is
icb. 1. Bir şeyi çox saxlayıb qoxutmaq, xarab etmək, köhnəltmək, çürütmək, iylənməsinə səbəb olmaq. Pendiri çox saxlayıb iylətmək
sif. Müəyyən iyi, qoxusu, ətri olan. Bu dağların meşəsi; İylidir bənövşəsi; Könülsüz gedən qızın; Ağlamaqdır peşəsi
is. 1. Tikiş tikmək üçün bir ucu sivri, digər ucu isə sap keçirilmək üçün deşikli metal milcik. Tikiş iynəsi
is. Şirin, qırmızı, sivriuclu çəyirdəyi olan gavalı növü
is. Kiçik iynə
is. İynə qoymaq üçün balaca qutu
sif. İti, nazik dişləri olan. İynədiş adam
is. zool. Sürətlə uçan kiçik bir quş. Uşaqlar bağdan iynədoğan tutmuşlar
“İynələmək”dən f.is
f. 1. İynə batırmaq, ucu şiş bir şey batırmaq; sancmaq. 2. İynə ilə bədənə dərman yeritmək, iynə vurmaq
sif. 1. İynəsi olan (bax iynə 3, 4, 5 və 6-cı mənalarda). 2. məc. Kinayəli, istehzalı, qəlbə toxunan, acı
bax iynəvari
sif. İynə kimi, iynəyə oxşar, ucu şiş. İynəvari yarpaq
sif. Yarpaqları iynə şəklində (şiş, iti) olan. İynəyarpaqlı ağac. Azərbaycanın yalnız bəzi meşələrində iynəyarpaqlı ağaclara rast gəlmək olar
is. bot. Həmişəyaşıl və yarpaqları iynə kimi şiş və ya inkişaf etməmiş halda olan çılpaqtoxumlu ağaclar və kollar sinfinin adı
sif. 1. Özünə nifrət doğuran, ikrah doğuran, qətiyyən xoşa gəlməyən, mənfur, çox çirkin. [Zeynalın] üzü olduqca iyrənc bir hal almışdı
is. İyrənc şeyin hal və keyfiyyəti; çirkinlik. // İyrənc şey, iyrənc hərəkət; rəzalət, yaramazlıq, alçaqlıq
“İyrəndirmək”dən f.is
f. İyrənməsinə, nifrətinə səbəb olmaq, ikrah etdirmək, çiyrəndirmək
“İyrənmək”dən f.is
f. Məzac qəbul etməyən, xoşa gəlməyən şeydən ikrah etmək, diksinmək, nifrət etmək, görə bilməmək, çiyrənmək
sif. Heç bir iyi, ətri olmayan. İysiz çiçək
is. Heç bir iyi, ətri olmayan şeyin hal və keyfiyyəti
bax iyvari
[lat.] Təqvim ilinin yeddinci ayı. İyul ayının axırında Dilicanın ətrafındakı yaylaqlarda sakin olan el-oba bir vaxtda dolur Dilican dərəsinə
[lat.] Təqvim ilinin altıncı ayı. İyun gecəsi sərinləşdikcə, elə bil [İkram] üşüyür, boynunu içinə çəkib getdikcə daha çox büzüşürdü
sif. İyə oxşar, iy kimi. İyvari ağac. İyvari mil
is. 1. İnsan və ya heyvan ayağından səth üzərində qalan nişanə; ləpir. Canavar izi. Qarın üstündə dovşan izi var
bax iz 2-ci mənada. □ İz(i)-əlamət(i) qalmamaq (olmamaq, görünməmək) – varlığına dəlalət edən heç bir şey, heç bir əlamət, heç bir nişanə qalmamaq
bax iz-əlamət. □ İz(i)-əsər(i) qalmamaq (olmamaq, görünməmək) – bax izi-əlaməti qalmamaq (olmamaq, görünməmək) (“iz-əlamət”də)
bax iz 2-ci mənada. [Yasəmən:] Yadınızdadırmı, biz oxuyanda bunların heç izi-tozu da yox idi. S.Rəhman
bax izafi. Mən şairin evinə xəbər vermədən getmişdim, çünki ona izafə xərc vermək istəməmişdim. M.S.Ordubadi
is. [ər.] dilç. Təyini söz birləşməsi
sif. [ər.] Artıq, əlavə. İzafi xərc. İzafi söz. – [Mirzə Salman:] Amma hər birisinə yarım milyondan artıq izafi xərc eləmişik
is. [ər.] Bir fikri, əsəri və s.-ni yazılı və ya şifahi şəkildə aydınlaşdırma, anlatma, şərh etmə, bəyan etmə; şərh, bəyan
is. [ər. “izah” söz. cəmi] Bir məsələni, sözü və s.-ni ətraflı surətdə aydınlaşdırma, şərh etmə, bəyan etmə; müfəssəl izah
bax izahçı