[hol. koffie, əsli ər.] Qəhvənin, çay yarpaqlarının tərkibində olan, təbabətdə işlənən bir maddə. Kofein yorğunluğu alıb zehni artırır və onu da artıq
[rus.] Qısa, belə qədər olan qadın üst paltarı. Səlimnaz birdən əlini döşünə atdı, alt köynəyi ilə koftasının arasında gizlətdiyi balaca bir kağızı çı
is. Kofta və tumandan ibarət qadın paltarı. [Səlimnazın] əynində qırmızı ipəkdən kofta-tuman, ayağında yastıdaban qırmızı tufli vardı
sif. Kofta üçün yararlı, kofta üçün olan
is. məh. Bir şeyi tutub çəkmək üçün ucu qarmaqlı ağac; qarmaq. Təndir koğası. Çoban koğası. Alma ağacının budağını koğa ilə əymək
is. Böyük ağacların gövdəsi içindəki boşluq. Güllü qız meşədə ağlaya-ağlaya gəzirdi. Gəldi, bir ağac koğuşu tapdı, oranı özünə məskən elədi
“Koğuşlanmaq”dan f.is
f. Koğuş əmələ gəlmək, koğuş açılmaq
sif. Koğuş əmələ gəlmiş, koğuşu olan. Koğuşlu ağac
[isp.] Koka bitkisinin yarpaqlarından alınan narkotik və ağrıkəsən zəhərli maddə
is. Kokain çəkən adam, kokain düşkünü
[isp. cocaina-dan] Kokainə mübtəla olma, kokain düşkünlüyü. // Daima kokaindən zəhərlənmə nəticəsində əmələ gələn ruhi xəstəlik
sif. Kokaini olan, tərkibində kokain olan
[fr.] Rəsmi papaqlara vurulan müəyyən formada nişan
sif. Kokarda taxılmış, kokardası olan. Kokardalı furajka. – Axar suyun üzündə; Kokardalı göy şapkalar
[yun. kokkos-dan] tib. Birhüceyrəli yumru orqanizmlər (bakteriyalar)
is. [isp.] 1. Hind qozu ağacı. 2. Hind qozu
[alm.] Hava daxil olmadan közərdilmə yolu ilə daş kömürdən, torfdan və s.-dən alınan bərk yanacaq növü
“Kokslamaq”dan f.is. Kokslama prosesi
bax kokslaşdırmaq
“Kokslaşdırılmaq”dan f.is
məch. Koksa çevrilmək (daş kömür, torf və s.)
“Kokslaşdırmaq”dan f.is
f. Koksa çevirmək (daş kömürü, torfu və s.)
“Kokslaşmaq”dan f.is. Kokslaşma qabiliyyəti. Kokslaşma dərəcəsi
f. Koksa çevrilmək (daş kömür, torf və s.). Bu kömür yaxşı kokslaşır
[ing. cocktail – xoruz quyruğu] Müxtəlif spirtli içkilərə ədviyyat, meyvə şirəsi, qənd və s. qatılmış spirtli içki
is. Torpaqdan qol-budaq şəklində ayrılan alçaq, ağacaoxşar bitki. Yasəmən kolu. Qaratikan kolu. Çay kolu
top. 1. Bir-birinə qarışmış, dolaşmış müxtəlif kollar; kolluq. İlanlar fışıldayır kol-koslar arasında
sif. Kol-kos olan, kol-kos basmış. Kol-koslu dərə (cığır). – Mərkəzdən uzaq … kol-koslu, ilan-çayanlı bir düzdə Güllücə kəndi bina olunmuşdur
is. Kol-kos basmış yer; kolluq. Qayanın dibi yaman kol-kosluq idi. “Koroğlu”. Kəhər ağzını palçıqlı cığırdan kol-kosluğa saldı
sif. Gödək buynuzu olan; gödəkbuynuz. Kola keçi. – [Ataş:] Atalar sözüdür ki, kola qoçun qisası buynuzlu qoçda qalmaz
sif. Buynuzu gödək olan, buynuzu qısa. Kolabuynuz qoyun. – Yusif yəhərinin tərkində dolu xurcun olan qəmər madyanı tərpədib, kolabuynuz inəyi qabağına
sif. dan. Boş yerə hürən, boş-boşuna hürən (it haqqında). [Məşədi Cahangir:] …Kolahürən köpəklər kimi ağzını yuxarı tutdu
is. məh. Əkin əkmək üçün kol-kosu yandırılıb təmizlənmiş yer. Kolavat yerin taxılı yaxşı olar. ◊ Kolavat kösövünə dönmək dan
is. Dibi yastı ensiz qayıq. Soyuq havada dəniz və ya göldə ördək dəstələrini ovlayan ovçu kiçik qayıq və ya kolazı yaxşı sürə bilməlidir
is. Kolaz qayıqçısı
[alm.] Kimya laboratoriyalarında mayeləri qızdırmaq üçün işlədilən dar uzun boğazlı, adətən girdə və ya konusşəkilli şüşə qab
is. Balaca kolba, kiçik kolba
is. [rus. əsli türk.] Xüsusi surətdə qiymə edilmiş ətdən hazırlanaraq bağırsaq və ya su keçirməyən süni şəffaf qabığa bükülmüş yeyinti məhsulu
is. Kolbasa hazırlayan adam. // köhn. Kolbasa satan adam
sif. Kolbasa üçün yararlı, kolbasa üçün ayrılmış. Kolbasalıq ət
bax kolluq
Bəzi metalların (dəmir, nikel, mis və s.) sürmə, kükürd, arsenlə birləşməsindən ibarət mineralların ümumi adı
sif. Tərkibində kolçedan olan. Kolçedanlı süxurlar
[fr.] Yapışqan hopdurulmuş ağ və ya birrəngli pambıq parça növü. // Kolenkordan qayrılmış (tikilmiş)
is. məh. Qırqovul
is. tar. [rus. “коллективное хозяйство” söz. ixtisarı] Kollektiv təsərrüfat – SSRİ-də iri, yüksək səviyyədə mexanikləşdirilmiş kənd təsərrüfatını elli