“Qocalaşmaq”dan f.is
f. Yavaş-yavaş qocalmaq, qocalıq yaşına dolmaq
top. Qocalar və cavanlar hamısı. Qocalı-cavanlı hamısı təzə paltar geyinmişdi. Ə.Vəliyev
is. 1. Qoca adamın, heyvanın və ya ağacın halı. Ay ağalar, tutdu qoldan; Bixəbər birdən qocalıq. Molla Cümə
“Qocalmaq”dan f.is
f. 1. Qoca olmaq, qocalıq yaşına dolmaq. O çox tez qocaldı. – Cavanlar gəldi dünyayə, qocaldım, heyf, pir oldum
f.sif. 1. Qoca yaşına çatmış; qoca. Qocalmış kişi. Qocalmış şair. 2. Köhnəlmiş, gücdən düşmüş, yıpranmış
“Qocaltmaq”dan f.is
1. icb. Vaxtından tez qocalmasına səbəb olmaq. Dərd onu qocaltdı. 2. f. Qoca kimi göstərmək, qoca göstərmək
sif. 1. Yaşlı, çox yaşayıb yaratmış, təcrübə qazanmış; uzunmüddətli xidmət və fəaliyyətinə görə hamının hörmətini qazanmış; əməkdar
bax qocafəndi
is. 1. Qoyunun erkəyi, damazlıq erkək qoyun. Qoç döyüşünə qoç dayanar. (Ata. sözü). □ Qoç döyüşdürmək – keçmişdə: əyləncə üçün xüsusi təlim verilmiş q
sif. İgid, şücaətli, rəşadətli, qorxmaz; mərd. [Heydər bəy:] …Handa bir rəşid və qoçaq adam cürət edib bir yük, iki yük çıxarda bilər
zərf Qoçağa layiq bir surətdə, igidliklə, mərdliklə. Qoçaqcasına hərəkət
bax qoçaqlaşmaq
“Qoçaqlaşmaq”dan f.is
f. Qoçaq olmaq, igidləşmək, cəsurlaşmaq, ürəklənmək. // Zirəkləşmək
is. İgidlik, rəşadət, şücaət, mərdlik. Qoçaqlıq göstərmək. – [Tarverdi:] A qardaş, bircə qulaq as, gör nə deyirəm, sən qoçaqlığı lap qələt anlayırsan
is. tar. Qədim müharibələrdə: qalaların divarlarını dəlmək üçün bir tərəfinə qoyun başı kimi dəmir taxılmış tirdən ibarət hərb aləti
is. [qoç və fars. …baz] Köhnə məişətdə: döyüşdürmək üçün qoç saxlayan və bu işlə məşğul olan adam
is. Köhnə məişətdə: döyüşdürmək üçün qoç saxlama və qoç döyüşdürmə. Mollaxanadan qovulan gündən etibarən uşaq fikrini quşbazlıq, qoçbazlıq … və bu kim
sif. və zərf Qoçbuynuzu kimi buruq. [Zöhrə] … birçəklərini qoçbuynuzu burdu, sonra balaca darağı ilə telini darayıb, birçəklərinin arasında qırçınladı
is. dan. İgidlik, qoçaqlıq, ürəklilik, diribaşlıq, zirəklik, dilavərlik
is. köhn. Keçmişdə: xalqa əziyyət verən, camaatı qorxu altında saxlayan, tədhiş edən, qan tökməkdən çəkinməyən, özbaşınalıq edən adam; qolugüclü
is. köhn. Keçmişdə: varlıların qoçu saxlaması, qoçulara arxalanması. // Qoçuluq etmə, qoçuluqla məşğul olma; xalqı tədhiş edib əziyyət vermə; qoçuları
is. köhn. Qolçomaqlıq, qolugüclülük, zorakılıq. // Qoçuların başlı-başınalığı. Doğrudan da, mədənlərdə oğurluq, qoçuluq gündən-günə artırdı
is. etnoqr. Keçmişdə: arasıkəsilmədən yağış yağdıqda kənd uşaqlarının toplaşıb həyət-həyət gəzərək nəğmə oxuma mərasimi və bu mərasimdə oxunan nəğməni
is. Eşşəyin balası (bəzən söyüş yerində işlənir). Qoduq hürkəndə anasından qabaq düşər. (Ata. sözü)
“Qoduqlamaq”dan f.is
f. Bala doğmaq, balalamaq (eşşək haqqında)
dan. “Qoduqlanmaq”dan f.is
f. dan. Birinin qabağında kiçilmək, alçalmaq, yaltaqlanmaq
is. dan. Dustaqxanaya zarafatla verilən ad. Qumru kənd soveti milisini çağırıb, … [Xuduşu] qoduqluğa saldırdı
is. Kiçik, yağlı və ya yağsız, südlü girdə çörək; kökə. Yağlı qoğal. – Mehmanlara hazır elə min dürlü naharı; Ver küncə qoğalı
is. 1. Biri ilə qohumluq əlaqəsi olan adam. Yaxın qohum. Uzaq qohum. Ata tərəfindən qohum. – Hazırda mən öz qohumlarım və öz elim ilə bərabər cəbhəyə
top. [qohum və ər. əqrəba] Qohumlar. [Xortdan:] Qohuməqrəba yığılıb onu evdən qovdular, qaldı küçədə
top. Qohumlar, əqrəba. Kimim vardır qohum-qardaş el olsun; Qərib öldüm, bikəs öldüm, yad öldüm. M.V.Vidadi
bax qonum-qonşu. Mirzə Kələntəri həyətdə görməyən qohum-qonşu təəccüblə ondan soruşdular. S.Rəhimov. Qohum-qonşu qadınlarla görüşmək Büləndi çox yormu
bax qohum 1-ci mənada. Hacı Abtalıb istəyir səninlə qohum-quda olsun. H.Sarabski
is. [qohum və fars. …baz] Öz qohumlarını həddindən artıq sevən adam; öz qohum və yaxın adamlarının mənafeyini ictimai mənafedən yüksək tutan, yalnız o
is. Öz qohum-qardaşını həddən artıq sevmə; yalnız öz qohumlarının yaxın adamlarının mənafeyini güdmə, birinci növbədə onların xeyrini nəzərdə tutma
sif. Öz qohumlarını, öz yaxın adamlarını çox sevən, onların qeydinə qalan. Qohumcanlı adam
is. Öz qohumlarını, öz yaxın adamlarını çox sevmə, onların qeydinə qalma
“Qohumlaşdırmaq”dan f.is
f. Qohum etmək, yaxınlaşdırmaq
“Qohumlaşmaq”dan f.is
f. 1. Əslində qohum olmayıb, sonradan bir-birinə qız verib almaqla qohum olmaq. [Məhərrəm bəy:] Mən özümü çox xoşbəxt hesab edərdim ki, sənin ilə qohu
sif. Qohumları olan. Yarı az sevirəm qohum-qardaşdan; Qohumlu bəxtəvər, gözüm yoldadır. Ə.Cavad
is. 1. Ən yaxın əcdad ümumiliyi əsasında insanlar arasında əmələ gələn münasibət; əqrəbalıq. Yaxın qohumluq
[qohum və fars. …pərəst] bax qohumbaz