1. Duruluğunu, saflığını, şəffaflığını, bərraqlığını itirmək. Arxın suyu bulandı.
// Tutqunlaşmaq. Mayenin rəngi gah ağarır, gah da bulanırdı.
2. Bulaşmaq, batmaq, kirlənmək. Uşağın üst-başı palçığa bulandı.
– Yaralı, al-qana boyanmış idim; Yıxılıb torpağa bulanmış idim.
3. Mədəsi qarışmaq, qusmaq ehtiyacı hiss etmək. Mədəsi bulanmaq. Ürəyi bulanmaq.
4. məc. Pozulmaq, xarablaşmaq, qarışmaq, tutulmaq.
– Axşam yaxınlaşdıqca, Həsən kişinin əhvalı bulanırdı.
// Hava haqqında. Hava bulandı.
// Coşmaq, həyəcanlanmaq.
Bulandı dəryalar, həm daşdı sular; Qaynaqsız bulaqlar çayə dönübdür.
Mən ağ günlər şairiyəm; Fəqət yaman bir xəbərdən; Dəniz kimi bulannam mən.
// məc. Ölgünləşmək, hissiz bir hala gəlmək, tutqunlaşmaq. Zehni bulanmaq. Gözləri bulanmaq.