İSRAFÇILIQ

is.
1. İsrafa yol vermə, artıq və lazımsız yerə xərcləmə, dağıtma. İsrafçılıq etmək.
2. Özünə inanılıb tapşırılan pulu, malı və s.-ni israf etmə, öz məqsədləri üçün xərcləmə, sərf etmə. Balacayevi böyük bir dəhşət bürüdü.
Onun boynuna üç təqsir sarınmışdı – “saxtakarlıq, israfçılıq və qatillik!” S.Rəhimov.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • İSRAFÇILIQ bədxərclik

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • İSRAFÇILIQ İSRAFÇILIQ – QƏNAƏTÇİLİK Əgər keçmişdəki varlılar ifrat israfçılıq edirdilərsə, bunu öz eyş-işrətləri üçün öz evlərində edirdilər (M
İSRAFÇI
İSRAĞAGÜN

Digər lüğətlərdə