SABİTQƏDƏM

sif. [ ər. ] Sözünün, fikrinin, vədinin üstündə möhkəm duran, sözündən, vədindən dönməyən; səbatlı, möhkəm.
Zahid, ramazanda mənə bu tövbəni verdin; Get, başın üçün, tövbədə sabitqədəməm mən. S.Ə.Şirvani.
Mən öz əhd-peymanımda möhkəm və sabitqədəməm. M.F.Axundzadə.
Sabitqədəm olsaydı əgər yari-vəfadar; Aşiq dəxi qaçmazdı bəladan, dayanardı. M.Ə.Sabir.

SABİT
SABİTLƏŞDİRİLMƏ

Digər lüğətlərdə

выбы́тие ли́ться проконсульти́ровать растру́бом скопля́ть собо́рный бры́знуть запрессова́ть капка́н обстро́ить перели́зывать самоди́йский сверхпроводя́щий стереозвуково́й тупоголо́вый шажи́ще электрокардиостимуля́ция Гдов жужелица corollary cosite personable variational попрятаться цветущий