SATİ́RA

[ lat. ]
1. Cəmiyyətdəki mənfilikləri, eybəcərlikləri gülməli və kəskin şəkildə ifşa və təsvir edən bədii əsər. C.Məmmədquluzadənin satiraları.
– Vaqif yolunun davamçısı olan Zakir şerimizə həqiqi satira gətirmişdir. A.Şaiq.

2. İfşaedici, acı, öldürücü gülüş.
“Molla Nəsrəddin”in gülüşü kəskin bir gülüş, öldürücü bir satira idi. M.İbrahimov.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • SATİRA SATİRA Oxucum, etiraf edirəm qəlbən; Satira gəlməyir mənim əlimdən (S.Vurğun); GÜLGÜ Tənqidi əsər istehza, gülgü və məsxərə yolu ilə yazılır (C

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • SATİRA SATİRA – KOMEDİYA Satira nöqsanlara və zəif cəhətlərə istehza deyil, nəcib bir şimşək və ildırım allahıdır (V
SATİNÉT
SATİRİ́K₁
OBASTAN VİKİ
Satira
Satira (lat. satira) — müəllifin hadisə və adamlara gülüş və qınaq yaradan münasibətinin daha sərt obrazıdır. Bədii gülüşün bir növüdür. Satiranın yumordan fərqi onun açıq tənqid, rəqib və düşmən sözü kimi deyilə bilməsi, öz obyektini ifşa niyyəti daşımasıdır. Satirik obraz sosial məzmun daşıyır, yazıçının siyasi və əxlaqi, dini əqidəsinin əks qütbünü göstərən bir obraz olur. Satirik obraz romanda bir və ya bir neçə surət də, bütün bir hekayə də, dramda personaj da, şeirlə yazılmış əsər də olur. Satiraya ən gözəl misal S.Ə.Şirvanini " Köpəyə ehsan" şeiri sayıla bilər. Harınlamış bəy öz sevimli itini kənd qəbiristanında basdırır. Kənd camaatı narazılıqla mollaya müraciət edir. Bəy mollanın ağzını yummaq üçün ona bir toğlu göndərir.

Digər lüğətlərdə