1. Bir şeyi, üstündəki tozu, xırda şeyləri düşürmək üçün əsdirmək, çırpmaq. Palazı silkmək. Üst-başını silkmək.
– Qurban … durdu ayağa və ətəklərinin gəcini silkib başmaqlarını geydi və yavaş-yavaş üz qoydu getməyə.
[Alo] iki əl səpdikdən sonra çuxasının ətəyini silkərək gəlib, cütün dəstəyindən yapışdı.
2. Silkələmək.
Cənnət xanım… başını silkib elə qışqırdı ki, üzündən pudra ələndi.
Bu zaman Natiq çiyinlərini silkib abanı minbərin üstünə saldı.