SONBEŞİK

is. Sonuncu, axırıncı uşaq, övlad. Ailənin sonbeşiyi.
– Tükəzban ilk və sonbeşiyi olan Qüdrəti min əziyyətlə boya-başa çatdırdığından onun üstündə, öz təbirincə, nanə yarpağı kimi əsirdi. M.Hüseyn.
Ulduz ailədə sonbeşik idi. Ə.Məmmədxanlı.

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • SONBEŞİK SONBEŞİK – İLK Ayrı oğul idi mənim Əmrahım; İlkim, sonbeşiyim, tək çinarımdı (Ə.Cəmil)
SONATİ́NA
SONCUQ

Digər lüğətlərdə