(Meğri) qətrə, ən kiçik damla. – Şişex’ paçaxlıyannan əmceyinnən ah da çıxmır
(Bakı) yanmaq. – Ay səni görüm aharranasan!
(Zəngilan) minnət. – Sənin ahmırı: heç kim götüməz
(Şəmkir) dağların döşü. – Kaηlının göycə axar-baxarı çox gözəl yaylaxdı
(Gəncə) mənzərəli. – Üştəpə çox axar-baxarrı yerdi
I (Meğri) itiləmək. – Səlman axarradığı dəx’rə-baltanı kim axarrıyerdi? II (Meğri) yaş ağacı qurutmaq üçün kökün yanından qabığını hərləmə kəsmək
(Gəncə) bir şeyi axar suda yudurtmaq. – Əti bir də çaya göndərif axarratdım
(Ordubad) bulaq. – Bizdə bulağa axbur deyəllər
I (Qazax, Salyan, Şəmkir) balıqların üzərindəki pərək, pul. – Bizim çaylardakı balıxların hamısında axça var (Qazax) II (Meğri) qaratikan kolunun toxu
(Salyan) siçovul. – Bizim öydə yaman axçaçovul əmələ gəlib
(Dərbənd) siçovul. – Əlbəggüşdərədə nə çux axçədüzdeg var
I (Şəki) 1. toxumsuz (tut) 2. çərdəyi çıxarılmış (zoğal) II (Şəki) seçmə. – Sümbül seçif alınan toxuma axda toxum diyillər
(Zəngilan) başqasına mənsub. – Yaba axdıcardı, apar ver özünə
I (Balakən) meşəlik və ya kolluq yerləri təmizləyərək düzəldilmiş əkin sahəsi. – Bizim qalxozda altı heqtar yer axıdı II (Ordubad) kirvə
(Gədəbəy) təxmini. – Axılyanamı danışe:ysıη, yoxsa bile:ysiηmi əməlli?
(Bakı) içərisi yonulmuş bütöv daş (üzüm şirəsi çıxarmaq üçün). – Bı üzim iki axırdan artığ olmaz
(Gəncə, Şuşa) bir yerə yığmaq, toplamaq. – Çobannar qoyunnarı dəriyə axışdırıflar (Gəncə)
(Qazax, Şəmkir) gölməçə, axmayan su. – Heyvannar axmazdan su içer (Şəmkir)
(Cəbrayıl) minnət. – Bir xeyrin görmədim, elə axmirəsi öldüdü məni
(Dərbənd) giley-güzar ◊ Axmurdamax ələmeg – giley-güzar etmək. – Cəfər sənnən yaman axmurdamağ ələyədü
(Tovuz) bax axsaqulax
(Gədəbəy, Qazax, Tovuz) sarımsaq, qatıq və yağdan hazırlanmış yemək. – İşdahdan tüşdüη, axsaqulağa tut özüηü (Gədəbəy)
(Qazax) bax axsaqulax. – Bu gün bir yaxşı axso: lağı yemişəm
(Qazax) bax axsaqulax. – Bir az sarımsax əz, a bala, axso: lağ eliyəx’ qağaηa
(Bakı) qohum malına göz dikən
(Bakı) qohum malına göz dikmə ◊ Axtacarrığ eləmək – qohum malını mənimsəmək – Adam özününkünə axtacarrığ eləməz
(Bərdə) heyvanları axtalayan adam. – Axtaçı Həsən qoyunnarı yaxşı axtalıyır
(Dərbənd) çevrilmək, qəzaya uğramaq (maşın, traktor və s.). – Tabasaran yulində sovxozun tiraxturi axtarammişdi
(Füzuli, Xaçmaz, Qusar) üzlü pendir. – Axtarma tutuv (Füzuli)
(Naxçıvan) qəm, qüssə, kədər ◊ Axtux çəhməx’ – dərd, qəm çəkmək. – Axtux çəhməx’dən ürəyimin başı dağılır
(Balakən) bax axı I
(Göyçay) bax ağız (1-ci məna)
(Ağdam, Çənbərək, Xanlar, Karvansaray) yeni məhsuldan təcili üyüdülmüş azacıq taxıl. – Biyil ajdığı Hazırbecannan gətdix’; – Gederdix’, taxıl biçerdix
(Ağdam) vəzəri
(Xanlar, Qazax) yabanı bitki adı. – Ajıqoux xeyirri otdu, heyvan yaxşı ye:r (Xanlar)
(Çənbərək) təngnəfəs olmaq. – Altdan uxarı yəldim deyin, ürəyim ajıdı
(Gəncə) vəzəri. – Dünən bazardan iki dəstə ajıpəncər aldım
(Qazax) sulu yerlərdə bitən yeməli bitki. – Ajıtərə sulu yerrərdə piter
(Ağdam, Gəncə, Qazax, Şəmkir) maya, xəmir mayası, acıxəmrə. – Get dayıngildən ajıtma al gəti, xamır yoğurax (Şəmkir)
(Ağdaş, Ağdərə, Mingəçevir) 1. mayalı xəmirdən bişirilmiş sac çörəyi (Ağdərə) 2. mayalı xəmir (Mingəçevir)
(Qax) acqarına
(Quba) siçovul
I (Saatlı, Zərdab) ata. – Aqqa, doxdur gəlif inəx’lərə iynə vurmağa (Zərdab) II (Quba, Saatlı) yaşlı, nüfuzlu kişilərə edilən müraciət forması
(Qax) əziyyət, məşəqqət. – Habı aqubadan qurtaran qunu qoracammı?
(Ağcabədi, Ağdam, Bakı, Cəbrayıl, Füzuli, Qazax) hiylə, yalan. – Məni al dilə tutma, nə sözün var mərdana deynən (Ağdam)
I (Gədəbəy, Göyçay, Qazax, Tovuz, Yevlax) alaq. – Qızdar bostanın alasını çəkif qutardılar (Tovuz) II (Şəki) göyərti, tərəvəz
(Zaqatala) alaq etmək. – Bir az ala çehmax isdiyirəm
(Zəngibasar) ordan-burdan. – Şaxda ala-tala aparıb əkini
(Qazax, Oğuz) 1. alaq otu (Qazax). – Ala-ula basıf pambığı 2. göyərti (Oğuz)
(Şəmkir) qorxaq ◊ Alabağır olmax – qorxmaq. – Uşağ alabağır oldu