(Kürdəmir) başdansovdu
(Çənbərək) tonqal. – Bizim alabloy çox yekeydi
(Cəbrayıl, Zəngilan) mozalan. – Heyvanı meşədən çıxardın, alabuğa qırdı (Zəngilan); – Dananın belin alabuğa oxxətər yeyib ki, qanıyıf (Cəbrayıl)
(Bakı) səthi, ötəri, möhkəm olmayan, birtəhər. – O:n öyi alabuttan tikilib
I (Gəncə, Şəmkir) 1. əkin sahəsi içərisində toxum səpilməmiş kiçik yer (Gəncə). – Pambıxda çox alaca qoyufsan 2
(Cənubi Azərbaycan) quş adı. – Alacadamax ağaca qondu
(Xaçmaz) dirçəlmək, canlanmaq. – Quşun balaları dən yə:nnən sura alacalandı
(Şəki) əsəbiləşən və ya utanan vaxt müxtəlif rənglərə düşmək (üz haqqında). – No:luf, sufatın alacalanıf?
I (Şəki) rəngbərəng. – Xanımın alacalı tirməsi var II (Bərdə) ögey. – Biz alacalı uşaxlarıx Alacalı tutmax (Çənbərək) – fərqləndirmək
(Qarakilsə) böyümək, genişlənmək (gözə aid). – Gözləri elə alacallammışdı ki, heş məni tanıyammadı
(Qax) yarıcan. – Habıra verin, uşağı alacanaş eləmiyin
(Qazax) yarımçıq, natamam, başdansovma. – Paltar alacankeşdi
(Zəngilan) müxtəlif rəngli konfet. – Dədəm bazardan mənə alacatı aldı
(Şahbuz) təngnəfəs. – Dəryadan alacəngənəfəs çıxdılar
(Tabasaran) alabəzək. – Çaydan uyannar-hami yannar alaçarpa ulutdu, qardaş
(Lənkəran) araqızışdıran. – Ziba yaman alaçoqquş adamdu
(Kəlbəcər) gilas ağacına oxşar cır meyvəli ağac. – Alaçöhrə odunnuxdu
(Bakı) başdansovma, birtəhər. – Yeri alaçula işdiyib
(Kürdəmir) bax alaçula
(Qubadlı) yarıyanıq (çörək və s.). – Bu çörəyi niyə aladağ pişirirsən?
(Xaçmaz) başdansovdu. – Əkin yaxşı sulanmıyitdi, aladamğa ulub qalub
(İsmayıllı, Mingəçevir) seyrək. – Bı yer qumsal oldığına görə ot aladamğır bitib (İsmayıllı)
(Qazax) bax aladamğır. – Taxıl aladəmyil pitif
(Yevlax) kətmən. – Aladərənnən ala dənni:rix’
(Qax) qoz çırpmaq üçün çubuq. – Meşədən yaxşı aladı kəsmişəm
I (Qazax) hiylə ◊ Ala-dilə tutmax – aldatmaq. – Üşağı ala-dilə tutuf, qarpızın yaxşısını seçif II (Salyan) ikidilli, tez-tez sözünü dəyişən
(Qazax) alaçiy. – Ət aladiri pişif
(Ağdam, Quba, Şəki, Zaqatala) 1. zərif ipək parça (Quba, Şəki) – Alafadan arvatdar partal tikərdilər üzdəriyçün (Quba); – Bazardan uşaxlara alafa aldı
(Böyük Qarakilsə, Şəmkir) çox iti (alət)
(Cəbrayıl) əldən düşmək. – Gamışı axdarıf tapıncan alagex’ oldum
(Cənubi Azərbaycan) quş adı. – Qardaşım bir alagötatan tutdu
alagülüy olmax: (Cəbrayıl) yorulmaq, ədən düşmək. – Onnan ötürün bir aydı alagülüy oluram
(Qazax, Şəmkir) sahələrarası sərhədlərdə kilometr məsafəsini göstərmək üçün basdırılan nişan ağacları
(Çənbərək) keyfiyyətsiz işləmək, bir işi yarımçıq, yarıtmaz görmək. – Xiyarın alasın-ulasın alağazdıyf cijim, yaxşı qayrəmmiyf
(Quba) alaq təmizləyən alət. – Alağça bizim çux karımıza gələdü
(Şəmkir) 1. ikiüzlü. – Alağız adamnan zəhləm gedər 2. xəbərçi
(Şəmkir) qəlyanaltı etmək. – Bir əz alağızdanıη, pusa:t bir yaxşı puloy pişirəjəm
(Qazax) bax alağız. – Sən nə alağuzsan!
(Tovuz) bax alağızdammax. – Gə bir əz alağuzdanax soηra
(Xanlar) xəbərçilik. – Niyə alağuzduğ eleysəη
(Quba, Sabirabad, Şərur) bax alayı. – Uşağ burda degil, alahi yerə yullamışam
(Gədəbəy) bax alahöyüş. – Şalvarı qədə: elə alahö: üş qeydirdim
(Gədəbəy) yarı quru, yarı yaş, nəm
(Cəbrayıl) 1. göytəhər 2. aciztəhər
(Salyan) yenidən, təzədən. – Özü: gözzə, alaxdan xəsdələnərsən
(Kürdəmir) bax alayı
alaxırman eləməx’: (Basarkeçər) sütül buğda qovurmaq. – A çovan, get bir görüm buğda gəti, alaxırman eliyəx’
I (Qazax) bax alaqoja II (Şəmkir) bax alaqoca. – Ay arvat, tez ol alaxojanı qavqar, yığım haravıya
(Qazax) çox meyvə yeyən, meyvəsevən (adam)
(Əli Bayramlı) alaçıq, çadır. – Biz yaylaxda olanda böyük bir alakeçədə yaşıyırdığ