countenance1
n 1. sifət, üz, üzün ifadəsi; an expressive ~ ifadəli sifət; to change one’s ~ sifətinin ifadəsini dəyişmək; to keep one’s ~üzünün ifadəsini dəyişməmək; 2. soyuqqanlılıq, özünü saxlama, özünü itirməmə, təmkin; to lose ~ özünü ələ ala bilməmək, soyuqqanlılığını itirmək
countenance2
v 1. tərəf olmaq / durmaq; mənəvi kömək göstərmək; 2. bəyənmək; icazə vermək; Your father won't countenance you / your marrying a foreigner Sənin / Sizin atan / atanız sənin / sizin əcnəbiyə ərə getməyini /getməyinizi bəyənməyəcək