İKTİFA

is. [ ər. ] Kifayətlənmə, qane olma.
□ İktifa etmək (eləmək)1) kifayətlənmək, qane olmaq.
[Hatəmxan ağa:] Niyə başa düşmədin, balam, çox arvad almaq ibarətdir ondan ki, bir kişi bir arvada iktifa etməsin. M.F.Axundzadə.
[Rüstəm bəy:] [Nemət] cəld geyinib, bir stəkan çay ilə iktifa edib evdən çıxdı. Çəmənzəminli.
Kim bilir ki, Tükəzban bununla iktifa eləməyib, nərdivanın yuxarı pillələrinə dırmaşmaq niyyətinə düşəcək. B.Talıblı;

2) kifayət etmək, bəs olmaq.
Yoxsa ki, etməz quru söz iktifa; İş gərək olsun, nə əbəs iddia. A.Səhhət.

İKSİR
İQAMƏT

Digər lüğətlərdə

Дя́дя Стёпа за́падный пимока́тный рэ́йверский тра́вливать ту́ловище фетиши́стский вырвать из се́рдца кио́т неликви́дный пропихну́ться самоотве́рженность сигану́ть холмого́рка хуторя́нка describe diacodium doggish drivability haemopoiesis mere ploughing venereal доение незнакомец