İRADƏT

[ ər. ] klas. Arzu, istək, könüldən gələn razılıq. Öz iradəti ilə (öz razılığı ilə).
– Hüsn afəti-eşq olub dəmadəm; Gəldikcə iradət oldu möhkəm. Füzuli.
Durmuşam eyni iradətlə yenə; Baxıram kuyinə həsrətlə yenə. M.Ə.Sabir.
[Mirzə Bəylər:] Bir az məhəbbətə sədaqətim var; Şövq ilə həvəsə iradətim var. Aşıq Ələsgər.

İRADƏSİZLİK
İRADİ

Digər lüğətlərdə

бальзами́нный ветрого́нка вещь заму́сленный зре́лище при посре́дстве саквоя́ж скоропали́тельность то́ртовый доглода́ть запеча́литься мазнуть оплавле́ние филиппи́нский цепля́ть шампанское шибкий -visaged coteline equanimous indignant remain rosé wax light незначительность