İZAL

[ ər. ] : izal(ə) olmaq nifr. – rədd olmaq, çəkilib getmək.
Cəbi qapını açıb mayora dedi: – Ağa, izal olun! N.Vəzirov.
[Əli dayı:] [Şah] izalə olur, ancaq bizim arxalandığımız sərbazları da özü ilə aparır. P.Makulu.

İZAXTARAN
İZÇİ

Digər lüğətlərdə