KAL
(Kürdəmir, Naxçıvan, Şəki)
kobud. – Əhməd, sən çox kal adamsan ha! (Naxçıvan); – Bi dəfə mən unnan kal söz eşitməmişəm (Şəki)
II
(Naxçıvan)
şiv, ağacın zoğu. – Ağaşdan bir kal kəsdim
III
(Salyan, Bakı)
ağır, zəif. – Bilmirəm nedəndi, iku-üç gündi kal eşidirəm (Salyan)