ə. və f. 1) qəzəl oxuyan // qəzəl yazan, qəzəl şairi; 2) m. ahəngdar
ə. «qəzəl» c. 1) qəzəllər; 2) bir şairin qəzəllər külliyyatı
ə. və f. qəzəl yazan şair
ə. 1) aslan, şir; 2) m. qəhrəman, igid, cəsur
ə. və f. aslan kimi, şir kimi
ə. 1) dini müharibə; 2) XIX əsrin birinci yarısında Qafqaz xalqlarının çarizmə qarşı apardıqları müharibəyə verilən ad
ə. qəzaya aid olan, cihadla əlaqədar olan
ə. 1) incə budaq; fidan; 2) kişi tənasül orqanı
ə. bol, çoxlu
ə. 1) çətin məsələ, müşkül iş, problem; 2) qərar; 3) hadisə, təsadüf
ə. qığırdaq
ə. 1) din uğrunda aparılan müharibə, cihad; 2) müharibə; basqın
ə. xam ipək
ə. çox qəzəl oxuyan, qəzəli çox sevən
ə. 1) ipəkçi; 2) iplik toxuyan; 3) hörümçək; 4) m. aravuran, araqarışdıran
ə. bax qüfl
ə. bax qilaf
ə. bax qilman
ə. 1) bitum, qara saqqız; 2) m. qara
ə. mamalıq
ə. günaşırı. Qibbi-möhriq iki gündən bir və ya günaşırı tutan qızdırma
ə. 1) günaşırı, iki gündən bir; 2) arabir, aradabir, hərdənbir
ə. tərəf, cəhət
ə. 1) cənub; 2) cənub küləyi, qiblə yeli; 3) namaz qılarkən müsəlmanların üzlərini çevirdikdəri tərəf; 4) pənah aparılan yer
ə. və f. 1) qiblə yeri, qiblə tərəfi; 2) pərəstiş edilən, çox hörmətli; 3) İran padşahlarına xitab edilərkən işlədilən söz
ə. və f. ey qibləgahım! ey pərəstiş etdiyim!
ə. və f. «qibləni göstərən» kompas
ə. 1) qədim misirli(lər); 2) misirli xristian
ə. 1) həsəd; özgəsində olan gözəl xassəni, vardövləti arzulama; 2) sevinc, məmnuniyyət
ə. və f. bax qibtəkeş
ə. və f. qibtəyə səbəb olan, qibtə doğuran
ə. və f. qibtə artıran, qibtə doğuran
ə. və f. qibtə edən, qibtə çəkən
ə. 1) qədim misirlilərə mənsub olan; 2) qədim misirlilərin dili; qibti (kopt) dili
QİDA’ ə. bax qiza’
ə. qidaya aid olan; yeməli
ə. 1) qədimlik, qədimdən qalma; 2) daha qədim olma; qədimlik; 3) əbədilik, əzəlilik
ə. əbədi olaraq; əzəli
ə. 1) qədimdə olan kimi; 2) əbədi, həmişəki
ə. çirk, irin. Qihi-kazib yalançı irin (irinə bənzəyən ifrazat)
QİLA’ ə. «qələ» c. qalalar
ə. 1) boyunluq (heyvanların boynuna bağlanan ip, zəncir və s.); 2) boyunbağı, həmail
ə. yelkən
ə. silah qabı; qın. Qilafi-lacivərdi «lacivərdi qın» m. göy, səma
ə. azlıq
ə. 1) uşaq, oğlan, gənc; 2) cənnətin cavan xidmətçiləri
ə. kobudluq, qabalıq
ə. qın, qılaf
ə. qılıncın, bıçağın və s. qını
ə. oxu, mütaliə