MƏTMƏ’ ə. arzu olunan; meyil edilən
ə. 1) zirzəmi; 2) taxıl anbarı
ə. 1) kürək, dal, arxa; 2) tekst
ə. və f. əsəri tərtib edən; tekstoloq
ə. çalğıçı, sazanda
ə. 1) meşindən və s. hazırlanıb yəhərə asılan su qabı; 2) kimyada: kolba
ə. 1) atılan yer; 2) müzakirəyə qoyulan, müzakirə edilən (məsələ haqqında)
ə. uzaqlaşdırılmış, qovulmuş, rədd edilmiş
ə. 1) atılmış, tullanmış; 2) təyin edilmiş (vergi haqqında); 3) özülü atılmış, qurulmuş (bina haqqında); 4) riyaziyyatda: çıxılan (ədəd)
ə. bax mətrukə (1-ci və 2-ci mənalarda)
ə. «mətruk» c. ölən adamdan qalan şeylər
ə. 1) tərk edilmiş; 2) istifadə olunmayan; köhnəlmiş; 3) ərindən boşanmış dul qadın
ə. çəkinmə, ehtiyat etmə
ə. əsli f. «təraş» qırxılmış, təraş olunmuş (əsasən saqqal haqqında)
MƏ’TUF(Ə) ə. 1) əyilmiş, bir tərəfə doğru dönmüş; 2) ərəb qrammatikasında: bağlayıcı ilə birləşdirilmiş söz
MƏ’TUQ ə. bax mö’təq
MƏT’UN ə. taun xəstəliyinə tutulmuş
ə. bükülmüş, sarınmış, sarğılı
ə. bükülmə, sarınma
MƏ’VA ə. bax mə’vi. Mə’vayi-eşq eşq dünyası
ə. əmək haqqı, maaş
ə. və f. maaş alan, maaşla dolanan
ə. «maddə» c. maddələr
ə. «məvhibə» c. 1) vergilər; 2) bəxşişlər
MƏVAİD1 ə. «məvid» c. 1) vədlər; 2) vədələr. MƏVAİD2 ə. «məidə» c. 1) yemək düzülmüş süfrələr; 2) xörəklər
ə. «moizə» c. moizələr
ə. və f. bax məvaizxan
ə. və f. moizə edən, moizə oxuyan
ə. «mövkib» c. fəxri alaylar
MƏVAQE’ ə. «mövqe’» c. mövqelər
ə. «mövquf» c. vəqf olunmuşlar, bağışlanılmışlar
ə. «mövqit» c. təyin olunmuş vaxtlar, vədələr
ə. «mövla» c. 1) sahiblər, yiyələr; 2) dostlar, yoldaşlar; 3) mövlalar, mövla şairləri
MƏVALİD1 ə. «mövlud» c. t. 1) doğulmuş, doğulan; 2) anadan olma, təvəllüd, doğum; 3) məhsul, bar. MƏVALİD2 ə
MƏVANE’ ə. «mane’» c. maneələr
ə. «mövrid» c. 1) səbəblər, mövzular; 2) yollar, vasitələr
ə. «miras» c. miraslar; irslər
ə. «misaq» c. əhd-peymanlar
ə. «mövsim» c. mövsümlər
ə. «maşiyə» c. t. südlük-ətlik heyvanat
ə. «mövt» c. 1) cansız əşyalar; 2) xam torpaqlar
ə. «mövtin» c. yerlər, məkanlar, vətənlər
MƏVAZE’ ə. «mövzu’» c. mövzular
ə. razılaşma, saziş
ə. sevgi, sevmə, məhəbbət; dostluq
MƏ’Vİ ə. 1) məskən, mənzil, yurd; 2) ölkə, diyar
ə. mövüc, iri üzüm qurusu
ə. 1) çox ləpələnən, çox ləpəli; dalğalı; 2) tərəddüd edən, sabit olmayan
ə. «meydan» c. meydanlar