ə. bax müğlim
ə. yumaq üçün alət və ya qab
ə. cəhrə // iy (cəhrənin hissəsi)
ə. iyvari; iynəşəkilli
ə. döşək
ə. mürəkkəbqabı
f. mıx
f. 1) mixəkgülü; 2) xırda mıx şəklində Şərq şirniyyatı
f. 1) mıx şəklində olan; 2) qədim fars əlifbası
ə. bax mixləb
ə. caynaq, dırnaq
ə. biz (dəri və s. deşən alət)
ə. ucu biz kimi sivri
ə. 1) bacarıq, iqtidar; 2) dövlət
ə. 1) təyin olunmuş, ayrılmış vaxt; 2) hacıların ehrama girdikləri yer
ə. 1) dəstə, tutacaq; 2) tutub sıxmaq üçün alət; sıxac
ə. 1) qədər, kəmiyyət; 2) qisim, hissə; 3) qədir, qiymət
ə. qədərlə, kəmiyyətlə əlaqədar olan
ə. bax miqraz
MİQƏTTƏ’ ə. üstündə qələmin ucu və s. kəsilən sümük, fil dişi və s. parçası
ə. açar
MİQNATİS(İYYƏ) ə. əsli y. maqnit
ə. maqnetizm
ə. qayçı
ə. bölüşdürən vasitə
MİQTƏ’ ə. kəsən alət, kəsici alət; balta
ə. ölçü
ə. 1) iynə // gözə sürmə çəkmək üçün iynəvari alət // cəza kimi gözü kor etmək üçün odda qızdırılaraq gözə çəkilən iynəvari alət; 2) sütun; 3) mərzlər
ə. 1) çox doğan qadın; 2) anadan olan gün, ad günü; 3) xristianlarda: İsa peyğəmbərin təvəllüd günü bayramı
ə. İsa peyğəmbərin doğulduğu vaxtdan başlanan xristian təqvimi // bizim eraya aid olan
ə. gəmiçilik, dənizçilik
MİL’ƏQƏ ə. qaşıq
ə. «millət» c. millətlər // xalqlar
ə. duz
ə. 1) əhali, xalq; 2) təriqət, məzhəb; 3) dini icma; cəmiyyət
ə. və f. 1) öz millətini başqa millətlərdən üstün tutan adam; şovinist; 2) bax millətpərvər
ə. və f. öz millətini sevən, millət tərəfdarı
ə. millətə aid olan, millətlə bağlı olan
ə. millətə mənsub olma
ə. 1) ərəb, fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı; 2) əlamət, nişan
MİNA’1 ə. bax minə. Minayi-həqq Allahın olduğu göy. MİNA’2 ə. liman
ə. və f. mina kimi, mina rəngli; mavi, lacivərd
ə. və f. bax minasaz
ə. və f. bax minasazi
ə. Allahdan, tanrıdan
ə. 1) azan vermək üçün məscidlərin yanında və ya üstündə ucalan qüllə; 2) mayak
ə. və f. qızıl və s. qiymətli metallar üzərində mina ilə işləyən, naxış qazıyan zərgər, minaçı
ə. və f. minaçılıq
MİNBƏ’D ə. 1) sonra, sonradan; 2) bir daha, bundan sonra