f. 1) bağışlama, peşkəş etmə; 2) günahından, təqsirindən keçmə
f. 1) bağışlayan, peşkəş edən; 2) günahından, təqsirindən keçən
f. heyrət etmə, heyran qoyma
f. 1) bağışlanan şey; 2) peşkəş, hədiyyə
f. 1) tale, qismət; 2) səadət, xoşbəxtlik. Bəxti-bidar bəxti ayaq üstündə olan, bəxti oyaq; bəxti-xabalud «bəxti yuxulu» bəxti yatmış, bədbəxt; bəxti-
f. xoşbəxt, ağgün
f. qarabəxt, talesiz
ə. 1) uzaq, uzaqda olan; 2) iraq, uzaq; 3) yad, özgə; 4) qəribə, əcaib
ə. dəvə
f. və ə. izafət birləşməsinin «demişkən» mənasında birinci tərəfi, məs.: bəistilahi-türk türklər demişkən; türkün sözü
ə. 1) qızlıq, bakirəlik; 2) m. saflıq, təmizlik
f. təsəvvüf təriqətlərindən birinin adı
BƏQA’ ə. 1) daimilik, əbədilik; 2) davam, davam etmə; 3) axirət, o biri dünya; 4) fani, puç; 5) fəlsəfədə: varlıq
ə. və f. 1) daimi, əbədi; 2) davam edən, davamlı
ə. «bəqiyyə» c. qalıqlar, qalanlar
f. və ə. başqa, digər
ə. iribuynuzlu heyvan, qaramal
ə. inək
ə. 1) artıq qalan, yerdə qalan, qalıq; 2) ardı, dalı; 3) dağılmış bina və s. qalığı, xarabalığı
ə. 1) qılıncdan qurtaran, qırğından salamat qalan, ölümdən qurtaran; 2) m. qalıq, tör-töküntü
ə. ərzaq satan
ə. və f. bax bəqqaliyyə
ə. ərzaq dükanı
ə. səndəl ağacı, səndəl
ə. göyərti, səbzi
BƏL’ ə. 1) udma, uduş; 2) hopdurma, canına çəkmə
ə. 1) dərd, qüssə; 2) çətinlik, sıxıntı; 3) cəza
ə. və f. bəla yağdıran, bəla gətirən
ə. və f. özünü bəlaya salan, macəra axtaran
ə. axmaqlıq, sarsaqlıq
ə. və f. bax bəlazədə
ə. 1) xəbər vermə, bildiriş; 2) rəsmi məlumat
ə. 1) fikri incə, açıq gözəl ifadələrlə anlatma; 2) natiqlik bacarığı, natiqlik məharəti
ə. və f. özünü bəlağətli göstərməyə çalışan, danışığında yerli-yersiz çətin anlaşılan sözlər işlədən
ə. və f. 1) bəlağətlə danışan, fikrini gözəl və səlis ifadə edən; 2) m. danışığında anlaşılmayan, çətin və qəliz sözlər işlədən
ə. və f. bəlağətlə danışan, natiqlik məharəti olan
ə. axmaqlıq, giclik, sarsaqlıq, əbləhlik
ə. və f. bəla çəkən, əziyyət çəkən, başıbəlalı
ə. «bəliyyə» c. bəlalar, bədbəxtliklər
ə. və f. bəla görmüş, bədbəxtliyə düçar olmuş
ə. kiçik şəhər, qəsəbə
ə. 1) ölkə; 2) vilayət; 3) şəhər
ə. 1) şəhərə, ölkəyə aid olan; 2) şəhərli; 3) yerli, məhəlli
ə. bələdlik, tanışlıq, bələd olma
ə. öskürərkən ifraz olunan selikli maddə, hayxırıq
ə. 1) selikli, bəlğəmli; 2) m. fleqmatik, laqeyd, key
ə. 1) boğazından bəlğəm gələn; 2) m. laqeyd, key, ağırtərpənən
ə. «bəlkə, onlar yollarını daha çox azmışlar» (Qur’anda bir ayənin sonu)
BƏLİ f. hə. BƏLİ(YYƏ) ə. 1) bəla, müsibət; 2) çətinlik, ağırlıq
ə. küt, gec başa düşən; axmaq, sarsaq