TƏ’NƏ
ə. 1) qaxınc, şikayət, etiraz; 2) vurma (bıçaq, süngü, qılınc, nizə və s. ilə). Tə’nei-düşmən düşmən zərbəsi.
TƏ’NƏ
ə. 1) qaxınc, şikayət, etiraz; 2) vurma (bıçaq, süngü, qılınc, nizə və s. ilə). Tə’nei-düşmən düşmən zərbəsi.
[ər.] 1. is. Danlaq, məzəmmət. [Çopo:] Ceynizin gülüşündə mənim keçmiş ənənəpərəstliyimə qarşı bir tənə duydum
Tam oxu »1 сущ. 1. диал. ноздря (одно из двух наружных отверстий носа человека, животного) 2. разг. серьги; см
Tam oxu »i. reproach, reproof; ~ vurmaq to reproach (d. with); to upbraid (d. with, for); to scold (d.)
Tam oxu »[ər.] 1. сущ. тегьне, меземмет, ахмур; tənə etmək тегьне авун, меземмет авун, ахмурун; // ччинал лугьун, чиниз ягъун; tənə etmək (vurmaq) тегьне авун
Tam oxu »I (Şəmkir, Şuşa) qulağın yumşaq hissəsi. – Nənəm qulağımın tənəsini deşif, mən də sırğa taxajam (Şuşa); – Sırğeyi tənədən asallar (Şəmkir) II (Cəlilab
Tam oxu »Sırğa. Gümüşdən aşırma, almasdan tənə, Başda Kişmir işi tirmə şal gərək. (“Qulam-Kəmtər”)
Tam oxu »