(Qazax) bax axsaqulax. – Bir az sarımsax əz, a bala, axso: lağ eliyəx’ qağaηa
(Bakı) qohum malına göz dikən
(Bakı) qohum malına göz dikmə ◊ Axtacarrığ eləmək – qohum malını mənimsəmək – Adam özününkünə axtacarrığ eləməz
(Bərdə) heyvanları axtalayan adam. – Axtaçı Həsən qoyunnarı yaxşı axtalıyır
(Dərbənd) çevrilmək, qəzaya uğramaq (maşın, traktor və s.). – Tabasaran yulində sovxozun tiraxturi axtarammişdi
(Füzuli, Xaçmaz, Qusar) üzlü pendir. – Axtarma tutuv (Füzuli)
(Naxçıvan) qəm, qüssə, kədər ◊ Axtux çəhməx’ – dərd, qəm çəkmək. – Axtux çəhməx’dən ürəyimin başı dağılır
(Balakən) bax axı I
(Göyçay) bax ağız (1-ci məna)
(Ağdam, Çənbərək, Xanlar, Karvansaray) yeni məhsuldan təcili üyüdülmüş azacıq taxıl. – Biyil ajdığı Hazırbecannan gətdix’; – Gederdix’, taxıl biçerdix
(Ağdam) vəzəri
(Xanlar, Qazax) yabanı bitki adı. – Ajıqoux xeyirri otdu, heyvan yaxşı ye:r (Xanlar)
(Çənbərək) təngnəfəs olmaq. – Altdan uxarı yəldim deyin, ürəyim ajıdı
(Gəncə) vəzəri. – Dünən bazardan iki dəstə ajıpəncər aldım
(Qazax) sulu yerlərdə bitən yeməli bitki. – Ajıtərə sulu yerrərdə piter
(Ağdam, Gəncə, Qazax, Şəmkir) maya, xəmir mayası, acıxəmrə. – Get dayıngildən ajıtma al gəti, xamır yoğurax (Şəmkir)
(Ağdaş, Ağdərə, Mingəçevir) 1. mayalı xəmirdən bişirilmiş sac çörəyi (Ağdərə) 2. mayalı xəmir (Mingəçevir)
(Qax) acqarına
(Quba) siçovul
I (Saatlı, Zərdab) ata. – Aqqa, doxdur gəlif inəx’lərə iynə vurmağa (Zərdab) II (Quba, Saatlı) yaşlı, nüfuzlu kişilərə edilən müraciət forması
(Qax) əziyyət, məşəqqət. – Habı aqubadan qurtaran qunu qoracammı?
(Ağcabədi, Ağdam, Bakı, Cəbrayıl, Füzuli, Qazax) hiylə, yalan. – Məni al dilə tutma, nə sözün var mərdana deynən (Ağdam)
I (Gədəbəy, Göyçay, Qazax, Tovuz, Yevlax) alaq. – Qızdar bostanın alasını çəkif qutardılar (Tovuz) II (Şəki) göyərti, tərəvəz
(Zaqatala) alaq etmək. – Bir az ala çehmax isdiyirəm
(Zəngibasar) ordan-burdan. – Şaxda ala-tala aparıb əkini
(Qazax, Oğuz) 1. alaq otu (Qazax). – Ala-ula basıf pambığı 2. göyərti (Oğuz)
(Şəmkir) qorxaq ◊ Alabağır olmax – qorxmaq. – Uşağ alabağır oldu
I (Bakı, Biləsuvar, Füzuli, Qazax, Quba, Salyan) pis sifətlə xalq arasında məşhur olan adam. – Maydan Məhəmməd camahatın arasında köhnənin alabaydağıd
(Qəbələ, Quba) albalı. – Alabəhli çiçəy açıp (Qəbələ)
(Salyan) azca, bir az. – Çörəx’dən alabitdan yedim gəldim
(Kürdəmir) başdansovdu
(Çənbərək) tonqal. – Bizim alabloy çox yekeydi
(Cəbrayıl, Zəngilan) mozalan. – Heyvanı meşədən çıxardın, alabuğa qırdı (Zəngilan); – Dananın belin alabuğa oxxətər yeyib ki, qanıyıf (Cəbrayıl)
(Bakı) səthi, ötəri, möhkəm olmayan, birtəhər. – O:n öyi alabuttan tikilib
I (Gəncə, Şəmkir) 1. əkin sahəsi içərisində toxum səpilməmiş kiçik yer (Gəncə). – Pambıxda çox alaca qoyufsan 2
(Cənubi Azərbaycan) quş adı. – Alacadamax ağaca qondu
(Xaçmaz) dirçəlmək, canlanmaq. – Quşun balaları dən yə:nnən sura alacalandı
(Şəki) əsəbiləşən və ya utanan vaxt müxtəlif rənglərə düşmək (üz haqqında). – No:luf, sufatın alacalanıf?
I (Şəki) rəngbərəng. – Xanımın alacalı tirməsi var II (Bərdə) ögey. – Biz alacalı uşaxlarıx Alacalı tutmax (Çənbərək) – fərqləndirmək
(Qarakilsə) böyümək, genişlənmək (gözə aid). – Gözləri elə alacallammışdı ki, heş məni tanıyammadı
(Qax) yarıcan. – Habıra verin, uşağı alacanaş eləmiyin
(Qazax) yarımçıq, natamam, başdansovma. – Paltar alacankeşdi
(Zəngilan) müxtəlif rəngli konfet. – Dədəm bazardan mənə alacatı aldı
(Şahbuz) təngnəfəs. – Dəryadan alacəngənəfəs çıxdılar
(Tabasaran) alabəzək. – Çaydan uyannar-hami yannar alaçarpa ulutdu, qardaş
(Lənkəran) araqızışdıran. – Ziba yaman alaçoqquş adamdu
(Kəlbəcər) gilas ağacına oxşar cır meyvəli ağac. – Alaçöhrə odunnuxdu
(Bakı) başdansovma, birtəhər. – Yeri alaçula işdiyib
(Kürdəmir) bax alaçula
(Qubadlı) yarıyanıq (çörək və s.). – Bu çörəyi niyə aladağ pişirirsən?