(Qazax, Tovuz) buzov otaran. – Bala Usuf qolxozun buzoyçusudu (Tovuz)
I (Qazax) inəyin balalığı. – Buzoyluğun cırılsın belə inəx’ II (Qazax) bax bızavlıx. – O otdan birəz apar buzoyluğa tök; – Buzoyluğu təmiz saxla
(Ordubad) quş adı
(Cəbrayıl) büzüşmək
(Kəlbəcər) sap. – Tükənnən bir bükrə al
(İmişli) səliqəsiz bükmək. – Büktəle:f atırsaη orıya, adamda salğa da yaxşı şeydi
(Hamamlı) itiləmək. – Kərəntinin ağzını bülətdə, ta: kəsmir
(Hamamlı) ağ çiçəkləri olan yabanı dərman bitkisi. – Xırda heyvanın ə:ğına qurt tüşəndə bülöylüdən əzif üsdə qoyullar; – Bülöylüyü dağlardan yığıf gət
I (Cəbrayıl) lobyaya oxşayan bitki növü II (Masallı) lampa şüşəsi. – Bir dənə bülül al III (İsmayıllı) yumru
(Ağbaba, İrəvan) göy lobya
bürc ot: (Oğuz) yabanı bitki adı. – Bürc ot da heyvan yeyən otdu
(Oğuz) duru xörək adı
(Qazax) bax biləbetdan
(Xanlar, Tovuz) bax birəçiçəyi
(Salyan) tikanlı kolun budaqlarından hazırlanan süpürgə. – Bürgəz sümmili, daşdarı süpürməgçündü
(Naxçıvan) bürünmək. – Burdan durdum, yorğana bürləndim, getdim
(Mingəçevir, Şəki) qalın kolluq
(Şəki, Şəmkir) bax bürmə. – Bura yaman bürməlix’di, birdən ilan-zad olar (Şəmkir)
(Hamamlı) bənövşəyi rəngli çiçəyi olan yabanı dərman bitkisi. – Yayda isdidən heyvanın yarasına qurt düşər, o büröylüdən əzif yarıya tököllər, qurd öl
(İmişli) bürüncək. – Bürügüm vardı, çağardıb bürügü də verdim mına
(Saatlı) ağacın balta ilə kəsilən yeri. – Bürümü gen götürsən, tez kəsərsən
(Göyçay) yapıncı. – Qədim vaxt payız yunundan bürüncəx’ qayırırdılar
(Kəlbəcər) çarşab. – Qavaxlar arvaddarda olurdu bürüngə
(Bakı) yaxşı bişirilmiş, bişib qızarmış (çörək). – Gitdim gördüm yaxçi bürüşdə çöreglər pişirib, ikisini vırdım qoltuğuma getdim
(Ordubad) yundan toxunma kişi paltarı. – Bürüşməni kişilər qəbax geyərdi
(Quba) bax bişmə I. – Büşmə ipəkdən tuxunadi
(Tovuz) tamam, tamamilə. – Taxılı bütərəm piçirix’
(Tovuz) tamamilə. – Biz südü üzün almamazdan bütrəmcix’ bişirərix’
(Salyan) bütöv. – Mə: bi dənə bütrüm kağız verin
(Başkeçid, İmişli, Qazax, Şəmkir, Tovuz) əmi və ya dayıarvadı. – Əminin də, dayının da arvadına büvü deyrix’; – Mən əmimgilə gedəndə büvüm xamır yoğur
(Şəmkir) əqrəb. – Büyə də ilan kimi zəhərri olor
I (Çənbərək) bağsız çarıq növü. – Bu büzməyi havaxdan geyirsin, Oruc? II (Kəlbəcər) qadın üst paltarı
(Lerik) yeni doğulmuş uşaqlarda olan xəstəlik adı. – Uşağ büzməcədən öldü; – Uşağ büzməcə olanda beş-altı günə ölür
(Şərur) zirvə
(Göyçay, Xaçmaz, Qax, Şəki, Zaqatala) çəkil, cır tut ağacı. – Baxcədəki cabalların yarpağı çatmi:çaxdı qurda (Şəki)
(Göyçay, Qax, Naxçıvan, Oğuz, Zaqatala) çəkillik. – Cəfər ipəx’qurdu üçün caballıxdan yarpax qırdı (Göyçay)
(Füzuli) açıq. – Mən hər sözü cabara deyərəm
(Salyan) əliaçıq. – Heybət cabari adamdu
(Dərbənd) kərpic hasara ara-ara qoyulan dirək. – Cabbanı palut ağacınnan qoysa, lap da yaxşı olar
(Ağdam, Gəncə, Göyçay) barama növü. – Həcər xala həməşə cabın saxlıyır (Gəncə)
(Quba) 1. gödəkboylu 2. arıq. – Cac adam çux da yisə, cac qaladu
(Qazax) bax cazeri. – Keçmişdə bir caceri vardı hərənin
I (Gədəbəy, Xanlar, Qazax, Ordubad, Şəmkir, Tovuz) bax cajıx. – Cacıxdan yaxşı doyğa pişer (Qazax); – Cacığı turşuya qoyullar, duz töküllər, ye:llər (
(Dərbənd) kirpi. – Cacunun əti yəlpig azari ulan adama dərmandu
(Zaqatala) içinə döyülmüş qoz ləpəsi qoyulmuş çörək. – Gəl caday yiyək
I (Daşkəsən, Xanlar) barmaqların ayaq pəncəsi ilə birləşdiyi oynaq. – Əyağın qatdanan yerinə cağ deyərix’ (Xanlar) II (Ağdərə, Laçın, Ordubad, Şahbuz,
cağ-cağ olmax: (İmişli) çat-çat olmaq. – Araba qalıb günün altda, çartdarı <çarxları> cağ-cağ olub
(Çənbərək) kal, yetişməmiş meyvə
(Ağdaş) palçıqlı. – Dəhnənin yolu cağalaxdı
(Ağdərə, Göyçay, Mingəçevir, Oğuz, Şəki) yabanı ağac adı. – Bizdər cağan deirix’, ama yuxarı kətdərdə ulas deillər (Ağdərə); – Cağannan qayrılan şey t