“Əlləşmək”dən f.is
f. 1. Çalışmaq, çalışıb-çapalamaq, bir şeylə məşğul olmaq. Səhərdən axşama kimi əlləşdi, bu yazını yazdı
“Əllətmək”dən f.is
icb. Əllə yoxlatmaq
Qırx doqquzdan sonra gələn rəqəm – 50. Əlli adam. Əlli manat. Yaşı əllini keçmişdir. – Mahalda kənd bircədir; İçində əlli koxa
sif. 1. Əli olan. İri əlli adam. 2. məc. Qolu güclü, qüvvətli. Həm ağanın özünə, həm də Zərrintac xanıma yad bir əl toxunmaması üçün möhkəm əlli bir m
1. sif. Diribaş, çox zirək, çox bacarıqlı, əlli-qollu. Əlli-ayaqlı adam. – Laçın hələ yeddicə yaşında ikən çox diribaş, çevik, əlli-ayaqlı bir uşaqdı
is. 1. bax əlcək. 2. Bir şeyin əllə tutulan yeri, tutacaq, qulp, dəstə və s
1. is. Əlli qram ağırlığında olan çəki daşı. Tərəziyə əlliqramlığı qoy. 2. sif. Əlli qram ağırlığında olan, əlli qram tutan, çəkisi əlli qram olan
1. is. Əlli manatlıq kağız pul. Əlliliyi xırdalamaq. Bir əllilik verdim, üç manat qaytardı. İki əllilik yüz manat edər
bax əllilik 1 və 2-ci mənalarda
Qırx doqquzuncudan sonra gələn sıra sayı. Əllinci adam. Əllinci illərdə. Əllinci sıra
is. Uşaq oyunlarından birinin adı
is. Əllə görülən işin haqqı, qarşılığı. [Məstəli şah:] Xanım, divlərin əlmuzdusunu, ənamını kərəm edin
sif. 1. Əli, ya əlləri olmayan. Bir Əlsiz adam. 2. bax əlsiz-ayaqsız. Cəlil ağa özü keçmişdə fəqir olduğundan çox rəhmli idi və harada bir ittifaq düş
sif. və is. Bacarıqsız, aciz, yazıq, köməyə möhtac. Əlsiz-ayaqsız adam. – [Əmiraslan bəy:] O, nizami qoşun deyil, əlsiz-ayaqsız … kasıb-küsublardan to
bax həndbol
zərf Tez, dərhal, o dəqiqə, o saat, dayanmadan, cəld, iti. Əlüstü ayağa qalxdı. Əlüstü yola düşdüm. – Məhəmmədhəsən əmi əlüstü girdi həyətə
is. Əl-üz silmək üçün dəsmal
is. Əl-üz yumaq üçün xüsusi quruluşlu lüləyi olan alət. Əlüzyuyanda boynunu yumaq. – Otaq pis deyil idi; student otağına məxsus hər bir şey var idi: y
sif. [ər.] Cürbəcür rəngdə olan, rəngarəng, rəngbərəng, ala-bəzək. Əlvan kağız. Əlvan çiçəklər. Əlvan tüklü quş
sif. Dəmirdən başqa bütün materialların ümumi adı
is. zool. Sərçələr dəstəsindən bəzəkli kiçik quş
is. Əlvan (rəngbərəng) lampalarla bəzənmiş şey
is. 1. Əlvan şeyin halı, görünüşü; rəngbərənglik, rəngarənglik. Çiçəklərin əlvanlığı. 2. Əlvan bəzənmiş şey, yer və s
sif. 1. Yararlı, münasib, uyğun, müvafiq. Əlverişli üsul. Əlverişli şərait. Üzümçülük üçün əlverişli iqlim
is. 1. Yararlılıq, münasiblik, uyğunluq, müvafiqlik, işəyararlılıq. Yeni üsulun əlverişliliyi. Şəraitin əlverişliliyi
sif. Əlverişli olmayan, işə yaramayan. Əlverişsiz şərait. Əlverişsiz iş
is. Əlverişli olmama, işə yaramama
nida [ər.] Sağlıqla qal, xudahafiz. Əlvida, ey sevimli şəhər. – Əlvida! Əlvida! Daldığım uyğu; İnanmam ölümmü, röyamı yoxsa
bax əlyazma(sı). Qədim əlyazısı
is. Əl ilə yazılmış mətn, kitab və s; əlyazısı. Əlyazmaları fondu (əlyazmaları toplanılıb saxlanılan yer, idarə, şöbə və s
bax əlçatmaz
zərf [ər.] klas. 1. Bu gün, indi. Yoxsa Məlikov Həsənbəyi-pir; Əlyövm olunur vətəndə təqdir? M.Ə.Sabir
sif. [ər.] klas. Daha lazım, ən vacib, çox gərəkli. □ Əlzəmdir – lazımdır, çox vacibdir. Əlbəttə, elm təhsil eləmək hər bir babətdən lazımdır və padşa
[ər.] bax aman. Böylə gedərsə Bakı əldən gedər; Qalmaz o məvadə əman, hiç, hiç! M.Ə.Sabir
is. [ər.] 1. Birinə inanıb bir şeyi müvəqqəti olaraq tapşırma, vermə. Bu üzük sizdə əmanət qalsın. □ Əmanət almaq – müvəqqəti istifadə üçün almaq
sif. 1. Əmanət verən adam. // Əmanət kassasında pulu olan adam. Əmanətçilərə xidmət. – [Müstəntiq:] Yox, sən qurtar get, indi uzaq kəndlərdən gəlmiş ə
is. [ər. əmanət və fars. …dar] 1. Əmanət saxlayan adam, əmanətçi. 2. məc. klas. Əmanət. Dün Füzuli arizin görgəc, rəvan tapşırdı can; Laf edib derdi k
zərf [ər.] 1. Əmanət yolu ilə, əmanət olaraq. 2. bax amanatabənd
sif. 1. Əmanət olaraq verilən. 2. bax amanatabənd
is. Piramida şəklində yığılmış məhsul topası
is. Məmə, döş. Fəxrəddin!… Mən səni bu əmcəklərimlə bəsləmişəm, Fəxrəddin! N.Vəzirov. İnəyin əmcəyindən çıxan süd balaca bulaq kimi şırhaşırla sərnicl
sif. 1. Əmcəyi olan; məməli. Cücə ağgünlü olsaydı, toyuq əmcəkli olardı. (Ata. sözü.) 2. məh. Hələ sağılmamış
“Əmdirilmək”dən f.is
məch. Əmməyə məcbur edilmək
“Əmdirmək”dən f.is
icb. Əmməyə məcbur etmək; döş vermək, döşdən süd vermək
is. İnsanın əqli və cismani gərginlik tələb edən məqsədəuyğun və ictimai cəhətdən faydalı fəaliyyəti; zəhmət