is. 1. İnsan və ya heyvan ayağından səth üzərində qalan nişanə; ləpir. Canavar izi. Qarın üstündə dovşan izi var
bax iz 2-ci mənada. □ İz(i)-əlamət(i) qalmamaq (olmamaq, görünməmək) – varlığına dəlalət edən heç bir şey, heç bir əlamət, heç bir nişanə qalmamaq
bax iz-əlamət. □ İz(i)-əsər(i) qalmamaq (olmamaq, görünməmək) – bax izi-əlaməti qalmamaq (olmamaq, görünməmək) (“iz-əlamət”də)
bax iz 2-ci mənada. [Yasəmən:] Yadınızdadırmı, biz oxuyanda bunların heç izi-tozu da yox idi. S.Rəhman
bax izafi. Mən şairin evinə xəbər vermədən getmişdim, çünki ona izafə xərc vermək istəməmişdim. M.S.Ordubadi
is. [ər.] dilç. Təyini söz birləşməsi
sif. [ər.] Artıq, əlavə. İzafi xərc. İzafi söz. – [Mirzə Salman:] Amma hər birisinə yarım milyondan artıq izafi xərc eləmişik
is. [ər.] Bir fikri, əsəri və s.-ni yazılı və ya şifahi şəkildə aydınlaşdırma, anlatma, şərh etmə, bəyan etmə; şərh, bəyan
is. [ər. “izah” söz. cəmi] Bir məsələni, sözü və s.-ni ətraflı surətdə aydınlaşdırma, şərh etmə, bəyan etmə; müfəssəl izah
bax izahçı
bax izahçılıq
is. 1. Muzeylərdə, sərgilərdə və s.-də baxmaq üçün qoyulmuş şeylər haqqında gələnlərə məlumat verən işçi
is. İzahçının işi, vəzifəsi
sif. Aydınlaşdıran, izah edən, şərh edən, izahat mahiyyətində olan. İzahedici məlumat. – Ancaq verdiyim izahedici suallara Ağarəhim çox qəşəng cavabla
sif. İzah edilə bilməyən, anlaşılmaz, müəmmalı, qəribə. İzahedilməz hərəkət. İzahedilməz hiss
sif. Sözləri izah edən, onların mənalarını açan. İzahlı lüğət. İzahlı mətn
sif. İzahı, şərhi olmayan, izahı verilməmiş. İzahsız mətn. İzahsız lüğət
bax iztapan
[ər.] : izal(ə) olmaq nifr. – rədd olmaq, çəkilib getmək. Cəbi qapını açıb mayora dedi: – Ağa, izal olun! N
bax iztapan. // Bir şeyin izinə düşüb axtaran
is. [ər.] Bir yerə çoxlu camaat yığılması, çox qələbəlik, böyük camaat kütləsi. Cümə günü olduğu üçün hər tərəfdə böyük bir izdiham vardı
sif. Qələbəlik, tünlük, basırıq, çoxlu adam olan. İzdihamlı yer. İzdihamlı mitinq. – [Ceyran:] …İzdihamlı şəhər küçələrində səndən qaçmağım qorxudan d
is. Çoxlu adam olan, qələbəlik yerin halı; gurultululuq
is. [ər.] kit. köhn. Evlənmə. Bu izdivac hər iki tərəfin əqidəsincə faydalı idi. Ə.Haqverdiyev. Şəmsiyyə ilə Səliminin izdivacı [Həkimülmülkə] siyasi
[ər.] 1. Aşkar etmə, meydana çıxarma, göstərmə, bəlli etmə, bildirmə. // Bəlli, aydın, məlum. Bir gülüzlü nigar, sərvi-xoşrəftar; Cümlə xalqa izhar, b
is. [ər.] İcazə, rüsxət. İzin istəmək. İzin vermək. – Ələsgərəm, eşq oduna qalannam; İzin versən, yar, başına dolannam
zərf İzi ilə, ardınca, arxasınca, təqib edərək. Birinin izincə getmək. – Vahid bələd adam kimi dala baxmadan, atası da onun izincə yüyürdü
sif. 1. İcazəli, icazəsi olan, icazə (izin) almış, rüsxətli. 2. İcazə verilən, izin verilən, yol verilən
zərf İcazəsiz, icazə olmadan, icazə verilmədən. Bəzi vaxt atasından və qardaşından izinsiz yadların toylarına anası öz qızını göndərərdi
“İzləmək”dən f.is
f. 1. Birinin izi ilə, ardınca getmək, təqib etmək, izinə düşmək. – [Xəyyam:] Yox, oxşayacaq ruhumu bir zərrə səadət; İzlər məni hər dürlü fəlakət
“İzlənmək”dən f.is
məch. Təqib olunmaq. … Polis idarəsi tərəfindən izləndiyini və ələ düşəcəyini görüb ailəsi ilə bərabər İspaniyaya köçdü
“İzlətdirmək”dən f.is
bax izlətmək
icb. İzi ilə tapdırmaq
is. [yun. isos və ər. xətt] geofiz. Coğrafiya xəritəsində: müəyyən fiziki kəmiyyət (təzyiq, temperatur, rütubətlilik və s
izolə etmək tex. – hər hansı elektrik məftilinin üstünü müxtəlif vasitələrlə örtmək yolu ilə bunları xarici mühit ilə təmasdan qorumaq
sif. tex. İzolyasiya edən, ayıran, izolyator. İzoləedici materiallar
[fr.] tex. 1. İzolə edən material; izolə edən qurğu, cihaz və s. İzolyasiya materialları. – Sarınmış naqillərin izolyasiyaları pambıq, iplik, ipək, …
sif. tex. İzolyasiyası olan. İzolyasiyalı məftil
[fr.] 1. elektr. Elektrik keçirməyən material, maddə. İzolyator zavodu. 2. elektr. Elektrik məftillərini bənd və izolə etmək üçün rolik, fincan
[yun.] kim. Kimyəvi tərkibi və molekulyar çəkisi eyni, lakin fiziki və kimyəvi xassələri isə başqa-başqa olan kimyəvi birləşmələr
[yun.] xüs. Eyni kimyəvi element atomlarının radioaktivliyə və atom çəkisinə görə bir-birindən fərqlənən formaları
1. sif. İzi olmayan; heç bir iz, nişanə, əlamət, əsər qalmamış. İzsiz yol. – Keçib izsiz yerlərdən; Apara billəm xəbər
bax izsiz 1-ci mənada
bax izsiz-soraqsız
is. və sif. Yaxşı iz tanıyan, iz ilə tapan; ləpirçi, izçi. İztapan ovçu. İztapan kəşfiyyatçı. İztapan tula
is. [ər.] Təlaş, təşviş, daxili həyəcan, narahatlıq, mənəvi əziyyət, nigarançılıq. Böylə əldən getdiyim gər bilsə yar əldən gedər; İztirabım görsə bəh