İSRAFÇILIQ

is.
1. İsrafa yol vermə, artıq və lazımsız yerə xərcləmə, dağıtma. İsrafçılıq etmək.
2. Özünə inanılıb tapşırılan pulu, malı və s.-ni israf etmə, öz məqsədləri üçün xərcləmə, sərf etmə. Balacayevi böyük bir dəhşət bürüdü.
Onun boynuna üç təqsir sarınmışdı – “saxtakarlıq, israfçılıq və qatillik!” S.Rəhimov.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • İSRAFÇILIQ bədxərclik

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • İSRAFÇILIQ İSRAFÇILIQ – QƏNAƏTÇİLİK Əgər keçmişdəki varlılar ifrat israfçılıq edirdilərsə, bunu öz eyş-işrətləri üçün öz evlərində edirdilər (M
İSRAFÇI
İSRAĞAGÜN

Digər lüğətlərdə

вы́гравировать галантере́я заба́вный ипподро́м многора́зовый оплодотвори́ть самовозгоре́ться тампони́ровать го́ры двигать изменя́ть материа́льный педера́стия по меньшей мере столя́рский опий Dada egotize hock-cart monistic stilt unreel workmanly нефролог прохладно ранет