1. is. Dediyi sözün, tələb etdiyi şeyin, irəli sürdüyü fikir və ya iddianın üstündə durma, təkid göstərmə, dediyindən dönməmə; inad, təkid.
Bəsdir, dəxi millət qəmini eyləmə təkrar; Olmaz belə israr!
Rəmziyyə nə qədər danışdısa, Əhməd qəbul etməyib israrında davam etdi.
Məhkəmənin israrına görə Molla Xəlil etiraf etdi ki, qadını gözü ilə görməmiş, fəqət qulağı ilə eşitmişdir.
□ İsrar etmək – dediyi sözün, tələb etdiyi şeyin, irəli sürdüyü fikir və ya iddianın üstündə durmaq, dediyindən dönməmək, təkid göstərmək.
[Bəhram:] Pəri!… Elə bil ki, bir qulluqçudur, evdə saxlamısınız, fəqət israr edirsənsə, əlbət ki, sözünü sındırmıram.
Qadınlar eylədi sözündə israr; Töküb göz yaşını, qıldı ah-zar.
2. İsrarla şəklində zərf – təkidlə, inadla.
Kimdən şübhələnirsiniz? – deyə jandarm zabiti israrla soruşdu.