ə. və f. bax alinəsəb
ə. zadəgan, əsilzadə, əsil-nəcabətli
ə. adlı-sanlı, çox şöhrətli
ə. yüksək nəsildən olan, əsilzadə
ə. «ali» c. böyük mənsəb sahibləri, yüksək vəzifə adamları
ə. yüksək, uca
ə. Allah ən böyükdür, Allah ən uludur (bəzən narazılıq məqamında əsəbi sakitləşdirmək üçün də işlədilir)
ALLAHÜ Ə’LƏM ə. Allah hər şeyi biləndir; ən yaxşısını (ən dəqiqini) Allah bilir
f. ərik, qaysı
f. bax aludə (1-ci mənada)
f. 1) bulaşmış, bulaşıq, batmış; 2) m. aşiq, vurğun
f. bulaşıqlıq
f. 1) fikri dağınıq, dalğın; 2) nakam, kamsız
ə. ən yüksək dərəcə, ən əla, ən ifrat
ə. il
f. əsli a. hədəf, nişan
f. nişan qoyulan yer, nişangah
f. hazır
ə. «əməl» c. diləklər, arzular
f. şiş, şişmə, qabartı
f. 1) gəliş, gəlmə; 2) yetişmə, çatma
f. gediş-gəliş, gəlib-getmə, əlaqə
ə. inandıq (təsdiq məqamında işlədilir)
ə. 1) məmur, icraçı, işçi; 2) vəkil, agent; 3) bir işə, sözə əməl edən; 4) səbəb, faktor
ə. əsli ibr. duaların axırında «Allah, qəbul et» mənasında işlədilir
ə. və f. amin deyən, amin oxuyan
AMİR1 ə. 1) əmr edən, buyuran, hökm edən; 2) başçı, böyük. AMİR2 ə. 1) abad yer; 2) adam yaşayan, məskunlaşmış; 3) zəmi, tarla, əkilən yer; 4) dövlətə
ə. və f. əmr edircəsinə, hökm edircəsinə
f. əfv, bağışlama
ə. və f. avamcasına, avam kimi
f. qarışıq
f. qaynayıb-qarışma, ixtilat
AMM(Ə) ə. 1) xalq, camaat, kütlə; 2) kütləvi, ümumxalq; 3) avam, qara camaat; 4) seyid olmayan, Məhəmməd nəslindən olmayan
ə. avama, qara camaata aid olan
f. bağışlama, əfv etmə, günahından keçmə
f. 1) öyrədən, öyrədici; 2) öyrənən
f. müəllim, ustad, öyrədən
AN1 ə. 1) göz yumub-açınca, çox az zaman; 2) vaxt, zaman. Ani-vahid bir an, azacıq bir zaman. AN2 f. o (işarə əvəzliyi)
f. o ki… o şey ki…
ə. hər göz yumub-açınca, hər an, anbaan
ANƏSTÜNAR(ƏN) ə. «oda alışdım»
f. o zaman, o vaxt
ə. azacıq bir zamanda, çox tez, göz yumub-açınca
f. o dünya, axirət
ə. 1) həya, abır; 2) utanılmalı iş, hərəkət
f. bəzəyən, zinətləndirən, süsləyən
f. 1) qərar tapma, sakit olma; 2) rahatlanma, rahat olma; 3) bir yerdə qalma, sakit olma. Arami-dil (can) ürək dincliyi, can rahatlığı
ARAMGAH, ARAMGƏH f. 1) istirahət yeri; 2) oturulan yer, mənzil, məskən; 3) sərdabə, məqbərə, mavzoley