1. Paltarını tamam çıxarmış; çılpaq, üryan. Lüt uşaq. – O halda ay çıxdı buludlar dalından; Gördü çöldə durmuş bir kişi lüt (z.
), üryan.
Zindanxanada dar ağacı quruldu. Zamanı lüt (z.) soyundurub dara çəkdilər.
□ Lüt olmaq – soyunmaq, bütün paltarını çıxarmaq.
2. məc. Ağacsız, bitkisiz, quru. Lüt dağ. Lüt təpə. Lüt sahə.
– Dağların hərəsi bir rəng çalır, çünki bunların eləsi var ki, meşələrlə örtülüblər, amma dağların əksəri lütdürlər.
// Xəzan olmuş, yarpaqları tökülmüş. Lüt ağac.
– Ağacların çırpınan lüt budaqlarını qar tutub sakitləşdirmişdi.
3. məc. Yoxsul, kasıb, heç bir şeyi olmayan.
Nəbinin ən yaxın dostu lüt Abış vəziyyətdən Nəbini xəbərdar edir. “”.
Kim deyər ki, lüt bir rəncbərə iş kəsməkdə qəza məhkəməsi bu qədər götür-qoy eləməli olacaq!
□ Lüt qoymaq – varyoxunu əlindən çıxartmaq; yoxsullaşdırmaq.
Bura niyə adamın üzünə gülsün, ora adamı soyundurub lüt qoysun?
// İs. mənasında. Lütün biridir.
– [Zeynəb Nadirə:] Nə görmüsən bu çolaq Məcidin evində, acın, lütün yanında.
