1. Bir şeyin üzərinə dolamaq. Yumaq sarımaq.
– O əllər … cəhrə dolandırmaqdan, lülə sarımaqdan qabar olub, ağaca dönmüşdü.
2. İp və s. ilə üstündən, hər tərəfdən dövrələmə bağlamaq. Qutuları sarımaq. Kitabları sarımaq.
// İp və s. ilə başqa bir şeyi üzərinə bağlayaraq bənd etmək.
[Koroğlunu] sonra bir-iki kəndirlə də sarıdılar ata. “”.
[Qədiri] dirəyə sarıdılar.
// Sarğı dolamaq, sarğı ilə bağlamaq. Ayağını sarımaq. Başını sarımaq.
– Sınıqçı, Məşədi Əsgərdən üç manat alıb qolunu sarıdı.
Hənifə arvadla Gülgəz Səmədin dizinin tikanlarını çıxardıb yarasını sarımışlar…
3. məc. Bürümək, tutmaq, qaplamaq, çulğamaq.
[Nüşabə:] Sənə qəlbimdə bir iman vardı; Könlümü şübhə, tərəddüd sarıdı.
4. məc. Ələ salmaq, dolamaq, araya qoymaq.
Bir başqa tələbə Əsədi sarımaq istədi.