SUSMAQ

f.
1. Dinməmək, danışmamaq, dinməz oturmaq, ağzını açıb bir söz deməmək.
Qaragün, xanın sarsıldığını, susduğunu görüb ürəkləndi. M.Rzaquluzadə.
Bütün bu söhbət vaxtı Teymur bərk həyəcan keçirməsinə baxmayaraq susurdu. H.Seyidbəyli.

// Kəsmək, dayanmaq, daha səsi eşidilməmək, gəlməmək, kəsilmək (səs). Quşlar susdu. Musiqi səsi bir anlıq susdu.
– Çalğı susduqdan sonra Səlim öz badəsini qaldırdı. M.İbrahimov.

// Eyni mənada top, tüfəng və s. səsi haqqında. Cəbhə susdu. Top səsləri susdu. Minaatanlar susdu.
// Məc. mənada.
…Ucalır bağçadan bülbülün səsi; Çay susur, əsməyir çəməndə yel də. N.Xəzri.
Susurdu əsən külək, susurdu axan bulaq; Qəlbinin səslərini eşidirdi o ancaq. B.Vahabzadə.

// Cavab verməmək, səs verməmək. Nə üçün susmusan, cavab vermirsən? Susub, özündən heç bir xəbər bildirmir.
2. məc. Öz duyğusunu, hissini büruzə verməmək.
Zəhra susub dolduqca Həsənin şübhələri dərinləşirdi. M.İbrahimov.
Məsum kişi bütün bu gözlənilməz şeylərə susur, səbir edirdi. Mir Cəlal.

3. Əmr şəklində: sus! – danışma, dinmə, səsini kəs.
[Hüseynqulu ağa Pəricahan xanıma:] Sus! Tezliklə sənə göstərərəm ki, bu evin sahibi mənəm. S.S.Axundov.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • SUSMAQ SUSMAQ Qızdırma zamanı sayıqlayan adam qızdırması kəsəndə necə yorğun, əzgin, lal-dinməz düşürsə, Həmzə də bir müddət sonra susdu, saatlarla danışmadı

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • SUSMAQ SUSMAQ – DİLLƏNMƏK Susma, sən sussan, mənim həyatım susar (A.Şaiq); Dillənir dindirməmiş gərəksiz bir saz kimi (S
SUSMA
SUSMAZ

Digər lüğətlərdə