(Biləsuvar, Cəbrayıl, Salyan) içinə qaşıq, çəngəl, bıçaq qoymaq üçün ipdən toxunmuş torba. – Asmalığdan qaşığ götür (Biləsuvar); – Qaşığları asmalığa
(Şəmkir) kəndirotu. – Asraldan kəndirnən yağ əmələ gəlir
(Dərbənd) hirsli, acıqlı (adam). Bizin Məmmədağa assı adamdı
(Zaqatala) bax astamur. – Xamırı astamnan kəliyırıx
(Ordubad) tütün növü adı. – Astamat yaxşı çəhməli tütündi
(Zaqatala) ərsin. – Xəmiri astamurnan qazısana
(Zaqatala) toyun birinci günü
(Zəngibasar) naşükür. – Adam bu qədər asükün olmaz
(Çənbərək) ərzaq. – Asvamız biyil çoxdu
I (Gəncə) dərini və gönü aşılamağa məxsus maddə. – Dəriləri aşa qoymuşdux II (Basarkeçər) əriştə. – A Balle, aş pişiribənə?
(Yevlax) qövsi-qüzeh
(Salyan) dinc, sakit. – Qəfər, aşd otı!
(Cəbrayıl, Təbriz) gönü duzlu suda aşılamaq. – Göni aşdamışux (Təbriz)
(Bakı) dilli (adam)
(Zəngilan) quru otun heyvan yeyəndən sonra qalan qırıntıları. – Avxırdakı aşxanı tök ə:nə, heyvannara təzə ot qoy
(Salyan) bax aşd. – Bayram, aşıd qal; – Çingiz, aşıd dur
(Ucar) düymə
(Salyan) musiqi üçlüyü. – Aşığçılar olmasa, toy da olmaz
(Ağdam) bəyənmək. – Məsələn, qızı aşıxlıyıf hə:sin alırıx
(Qazax) heyvan ayağının diz hissəsi. – Yeməyə aşıxlı yaxşıdı
(Basarkeçər) qonaq-qonaq (uşaq oyunu adı). – Ana, aşıpişi oyunurdux
I (Gəncə, Qazax, Şəmkir) məc. malı və ya pulu dağıtmaq, yersiz xərcləmək. – Fərasətsiz oğuldu, atasının varyoxunu aşırdı, lüt qaldı (Gəncə) II (Ağbaba
(Şəmkir) arıq, döllüyə yaramayan (qoyun). – Bu dağda nə ki aşqal qoyunum vardı, hamısını satdım
(Çənbərək) sürünün içindən arıq qoyunları seçmək. – Çovan sürüyü aşqalladı
(Şəmkir) xarab olmaq, pozulmaq, yaramaz olmaq (qoyun haqqında). – A balam, aşqallanıf gedif, onnan saηa qoyun olmaz, sat, başınnan rədd elə
(Oğuz) xuruş, plovun qarası. – Çığırtmalı aşın aşqarası ayrıdı, qo:rmalı aşınkı ayrı
(Bakı) hop-hop. – Qaya:n altınnan aşnabub uçatdı
(Ağdam, Şəmkir) 1. dabbağxanada gönün suyunu sıxmaq üçün işlənən ağac alət (Ağdam) 2. damın üzərinə döşənən nazik ağac (Şəmkir)
I (Şəki) ağac adı II (Zaqatala) alçaq ağaclı meşələr
(Çənbərək) məc. sözü keçən, sözü ötən. – Atağızdı yə:si var Məsiniη, saxlasın dayna
(Ordubad) yumaq. – Əkin vaxdı biz əvvəlcən yeri suynan atalayırıx
(Şəki) başlıq (keçmişdə qız köçərkən atasının oğlan evindən aldığı pul və ya qızıl). – Qızın atası diyir bi bu qədər sənnən atalığ alıcam
(Zaqatala) 15-20 dərzdən ibarət taya. – Bafaları atavülə yığışdırın
(Qazax) uşaq oyunu adı. – Ə, gəlin bir atdağaş oynıyax
(Şəki, Zəngibasar) yola düşmək, getmək. – Pilo-çilonu yidilər, işdilər, so:ra ata minəsidi, atdanasıdı; – Gelin iki günə kimi atdanasıdı; – Toyiydi qı
(İmişli) arxın dar yeri. – Burda yaxşı atdampaç var
(Şəmkir) kənd toylarında atlılar ata minən zaman zurna ilə çalınan hava (marş). – Əyə, Tünü, qonaxlar atdanır, bir atdandırma çal!
(Tərtər) uşaq oyunu adı
atdı lobya: (Ağdam, Şəki) ağaca və ya kola dırmaşan uzun sarmaşıqlı lobya. – Atdı lobya saralıf, yığmax lazımdı (Şəki) ◊ Atdı yerpənəx’ (Şəki) – şaxa
(Göyçay) uşaqların qarğıdan qayırdıqları oyuncaq at. – Alginan bu qarğını, get özünə atdıbaş qayır, oynagınan
(Şərur) qırılmış, parçalanmış buğda dənəsi
(Kəlbəcər) bitki adı
(Bakı) zirək, dəcəl, hər şeyə baş qoşan. – Qız dögür a, atdurumdu, boşdan tük aparır
(Basarkeçər) yabanı bitki adı. – Ə, siyirquyruğı əvəzinə atgötü yığmısan
(Qazax) keçəçi. – Atıcı qəlif düzəldər
(Qazax) keçəçilik. – Ləzgi Vəli atıcılıxnan dolaner; – Bu geder atıcılığ örgəner
(Gədəbəy, Şəki) ovduq (su ilə qatığın qarışığından hazırlanmış sərinləşdirici içki). – Yanğıya qatıq atılaması; – Oynü <hər gün> atılama
(Qarakilsə, Şəki) nehrə çalxamaq. – Qatıx yığılıf qalıtdı, atılanasıdı (Şəki)
(Borçalı) quş adı. – Atitirən də quşdu
(Qazax) quşqonmaz, iritikanlı bitki adı. – Atqaytaran batdığı yer çox yaman ajışer