is. [ər.] 1. Tale, nəsib, qədər, bəxt; bəxtə çıxan şey. [Falçı qarı:] Ay cavan, atdan düş, bir falına baxım
is. [ər.] Rəvayət edilən doğru və ya uydurma hekayə, əhvalat; nağıl, hadisə, vaqiə, qəziyyə. Sorma bu gecə silsileyi-zülfi-siyahın; Tulani olan qissəd
is. 1. Kobudluq, qabalıq. 2. Daşürəklik, zalımlıq
is. [ər.] anat. Canlı orqanizmin hər hansı bir hissəsinin üstünü örtən bəzi toxumaların adı; örtü, zar, pərdə, təbəqə
sif. anat. Qişa ilə örtülmüş; pərdəli, örtülü
is. [ər.] 1. coğr. Yer kürəsinin, okean və dənizlərlə əhatə olunmuş böyük hissələrindən hər biri. Asiya qitəsi
sif. Yer kürəsinin qitələri arasında hərəkət edən, bir qitədən digər qitəyə, yaxud qitələrə gedib çatan
sif. [ər.] 1. İşə münasibəti olan şəxsin özü olmadığı və iştirak etmədiyi halda baş verən, görülən. Qiyabi mühakimə
is. və sif. Qiyabi təhsil alan (tələbə)
[ər.] bax qiyafət. Hələ içəridə qrim vurub, qiyafəsini dəyişdirib qapıdan çıxanda tanıya bilsən, qoçaqsan! – dedi
is. [ər.] Paltar, geyim, üst-baş. Böyükxanım da Münəvvərin əlbisə və qiyafətini mülahizə edib dərin-dərin düşünürdü
is. bot. Nazik şüy şəklində bitən yarpaqsız ot bitki. [Tarverdi] … yaşıl qiyağa qarışmış ala, qırmızı çiçəkləri yerə tökürdü
is. [ər.] 1. Özbaşına, qeyri-mütəşəkkil üsyan, hakimiyyətə qarşı silahlı çıxış; bunt. Atabəyin xəstə yatdığı şayiələri məmləkətə yayıldığı vaxt, bir ç
is. Qiyam edən, qiyamda iştirak edən adam; üsyançı. [Sədr:] Müttəhim Baxşının qiyamçılar təşkilatlarına mənsub olması haqqında sizin əlinizdə başqa bi
is. Qiyamda iştirak etmə, qiyam hərəkatı
is. [ər.] 1. Dini etiqadlara görə axırzamanda aləm dağıldıqdan sonra bütün ölülərin dirilib qalxması; məhşər günü
is. [ər.] 1. Məntiqdə: bir şeyi başqa bir şeyə bənzədərək və ya onunla müqayisə edərək hökm vermə, mühakimə yeritmə
is. [ər.] köhn. Üç girvənkəyə bərabər köhnə ölçü vahidi. Biz bir qiyə buğdanı min hiylə ilə ələ keçirdiyimiz halda, onların payız və qış ərzaqları anb
is. 1. Çox xırda döyülmüş ət. □ Qiymə etmək – qiymələmək, çox narın döymək. Əti qiymə edib qızartmaq
zərf Xırda-xırda, tikə-tikə. Əti qiymə-qiymə doğramaq. – [Ələmdar:] Bu ikiağızlı qılıncımla onu qiymə-qiymə doğraram! S
is. aşp. İçinə yumurta, soğan və s.-dən hazırlanmış qiymə qoyulmuş balıq (xörək)
is. aşp. Soğan, istiot və zəfəran qarışdırılıb qovrulmuş və üzərinə yumurta vurulmuş qiyməli ət xörəyi
is. [qiymə və fars. …keş] Əti narın döymək üçün kəsici alət, böyük ağır bıçaq
is. Qiymə edilmiş ətdən, şabalıd və s.-dən bişirilən xörək; xuruş
“Qiymələmək”dən f.is
f. Qiymə etmək, narın döymək. Əti qiymələmək
məch. Qiymə edilmək, narın döyülmək (ət və s.)
bax qiymələtmək
“Qiymələtmək”dən f.is
icb. Əti və s.-ni xırdaxırda doğratmaq, qiymə halına saldırmaq
sif. Xırda doğranmış ətdən hazırlanmış. Qiyməli xörək
sif. Qiyməyə yararlı, döyməyə yararlı. Qiyməlik ət
is. aşp. Xuruşu qiymə olan plov
is. aşp. Qiymə və şabalıddan hazırlanan yemək, ya xuruş
is. [ər.] 1. Bir şeyin (əmtəənin) pul vahidləri ilə ifadə olunan dəyəri. Malın qiyməti. Bazar qiymətləri
sif. [ər. qiymət və fars. …dar] köhn. Qiymətli, dəyərli. Nə qədər ki, məcmuəmizin adı söylənir, onun əziz və qiymətdar qələm yoldaşlarının qabaq sıral
“Qiymətləndirilmək” dən f.is
məch. Qiymət verilmək, dəyərləndirilmək
“Qiymətləndirmək” dən f.is
f. 1. Bir adamın, şeyin və ya işin əhəmiyyətini, keyfiyyətini, dəyərini düzgün başa düşüb təqdir etmək, ona qiymət vermək; dəyərləndirmək
“Qiymətlənmək”dən f.is
f. Qiymətə, dəyərə malik olmaq; baha qiymətə getmək
sif. 1. Qiyməti, dəyəri yüksək, baha olan; bahalı. Qiymətli xalça. Qiymətli hədiyyə. Qiymətli şeylər
is. 1. Qiymətli, dəyərli olma, dəyərlilik. 2. Çox lazımlılıq, çox mühümlük
sif. 1. Heç bir qiyməti, dəyəri olmayan; dəyərsiz. Qiymətsiz əşyalar. 2. məc. Heç bir əhəmiyyəti olmayan
“Qiymətsizləşdirilmək” dən f.is
məch. Qiymətsiz hala salınmaq, dəyərsizləşdirilmək; qiymətdən salınmaq
“Qiymətsizləşdirmək” dən f.is
f. Qiymətdən salmaq, dəyərsizləşdirmək; qiymətini, dəyərini aşağı salmaq, qiymətsiz hala gətirmək, son dərəcə ucuzlaşdırmaq
is. 1. Heç bir qiymətə, dəyərə malik olmama; qiymətsiz şeyin keyfiyyəti. 2. məc. Əhəmiyyətsizlik, dəyərsizlik