1. din. Allaha aid olan, ilahi, ilahi qüvvəyə malik. Müqəddəs ruh. Müqəddəs su.
// Dini sitayişlə əlaqədar yer və ya şeylərin adlarının daimi epiteti kimi işlədilir. Sözüm yoxdur.
Xorasan bir müqəddəs yerdir.
[Adil:] Elə bilin ki, dünyada ən müqəddəs bir türbəni çirkaba atırdım.
2. Pak, təmiz, eyib və nöqsanlardan biri.
// Mənəvi cəhətdən təmiz, saf, ləkəsiz. Müqəddəs adam.
– Mən müqəddəs ata-ana sözünə; Tapmadım bir əvəz olan kəlmə.
Ana müqəddəsdir, ana doğmadır; Ən böyük məhəbbət yalnız ondadır.
// İs. mənasında. Mömin, dindar.
Bizim köhnəpərəstlərimiz və müqəddəslərimiz görürlər ki, biz hər bir qüvvəmizi məhz məktəb açmağa sərf eləyirik.
3. məc. Çox əziz, sevimli.
De görək şimdi müqəddəs vətənin; Hansı bir müşkülü asan oldu?
Hər bir vətəndaş Vətənin müqəddəs hüdudlarını göz bəbəyi kimi qoruyur.
4. məc. Nəcib, ülvi, ulu, yüksək, təmiz, pak. Müqəddəs hiss.
– Bir müqəddəs məhəbbət ilə müdam; Vətəni, xanimanı çox sevirəm.
Gah çəkic vurdu əlim, gah da qələm tutdu əlim; Coşdu könlümdə müqəddəs əməlim.
// Yüksək, şərəfli. Müqəddəs vəzifə. Vətəni müdafiə etmək hər bir vətəndaşın müqəddəs borcudur.
// Toxunulmaz, sarsılmaz.
Müqəddəs kitaba əl basıb həmən; Dedi: – Şəkkim yoxdur, bu kitab haqdır.
