Şahın zülmü yüz olar; Rəhmini görən olmaz. ().
Onun heç bir rəhmi, insafı yoxdurmu?
□ Rəhm etmək (köhnə forması: rəhm qılmaq) – yazığı gəlmək, halına acımaq, ürəyi yanmaq, mərhəmət etmək.
Yandırma mənim canımı, öz canına rəhm et.
Vaqifə rəhm eylə, bari, ilahi; Agah et dərdindən ol üzü mahi.
Sənə nə qədr dedim, rəhm qıl mənə, getmə.
Rəhm oyanmaq – bax rəhmə gəlmək.
[Nərgiz:] Qəsdən dayandım ki, bəlkə ürəyimə qan gələ, rəhm oyana.
Rəhmə gəlmək – acımaq, yazığı gəlmək, ürəyi yanmaq.
Aşiqinə qanlar ağladan dilbər; Rəhmə gəlib göz yaşını silməzmi?
[Balaş Gülüşə:] Müqəssir mən özüməm, bacıcan, mənə rəhmin gəlsin.
Rəhmə gətirmək – insafa gətirmək, ürəyində mərhəmət hissi oyandırmaq.
Rəhmi gəlmək – bax rəhm etmək.
[Sultan bəy:] [Arşınmalçının] amma xalasını alardım və bir söz deyən olsa idi, deyərdim ki, bir fağır dul arvad idi, rəhmim gəldi, aldım.
Sənubərin sinəsi qabardı, anasına rəhmi gəldi.
