SƏBİRSİZ


1. sif. Səbri olmayan, hövsələsiz, dözümsüz, tələsən. Səbirsiz adam.
2. bax səbirsizliklə (“səbirsizlik”də).
Qız anasını harada axtaracağını bilməyərək, səbirsiz gözləməyə başladı. T.Ş.Simurq.
Toplaşmışdıq, oturmuşduq; Gözləyirdik hey səbirsiz. N.Rəfibəyli.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • SƏBİRSİZ dözümsüz — hövsələsiz
  • SƏBİRSİZ SƏBİRSİZ (səbri olmayan, dözümü olmayan) [Müqim bəy:] O, Alagözün buxağını qıdıqladı. Yoxsa bizim səbirsiz xanım sənə toxunubdur? (S

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • SƏBİRSİZ SƏBİRSİZ – TƏMKİNLİ A kişi, nə səbirsiz adamsan (S.S.Axundov); Bizim yeganə çıxış yolumuz budur: hissiyyata qapılmamaq, səbirli, təmkinli olub iş görm
SƏBİRLİ
SƏBİRSİZLƏNMƏ

Digər lüğətlərdə