Azərbaycan mədəniyyətində xəttatlıq

Azərbaycan mədəniyyəti

Azərbaycan mədəniyyətində xəttatlıq (az.-əbcəd آزربایجان مدنییّتینده ختّاتلیق‎) — xəttatlığın Azərbaycan ədəbiyyatı və təsviri incəsənətində oynadığı rol. Orta əsrlərdə Azərbaycan əlyazmalarının yazılmasında müxtəlif xəttatlıq nümunələrindən (nəsx, nəstəliq, təliq, şikəstə, süls, reyhani, divani, ruqə, mühəqqiq, touqi) istifadə edilmiş, elmi əsərlər isə nəsx xətti ilə yazılmışdır. XIX əsrdə gözəl yazı ilə bağlı "İnşai-Mirzə Kazım", Əbdülqəni Xalisəqarızadə Nuxəvinin "Məcməül-xoş xətt" və Əbdüssəlam Axundzadənin "Xətti-təliq və nəstəliq" əsərləri yazılmışdır. Sovet dövründə Azərbaycanda xəttatlıq tənəzzülə uğrasa da, müasir dövrdə hələ də ondan istifadə edilir.

Tarixi[redaktə | mənbəni redaktə et]

Orta əsrlər[redaktə | mənbəni redaktə et]

Azərbaycan əlyazma kitablarının yazılmasında nəsx, nəstəliq, təliq, şikəstə, süls, reyhani, divani, ruqə, mühəqqiq, touqi və s. xətt nümunələrindən istifadə edilmişdir. Elmi əsərlər əsasən nəsx xətti ilə yazılmışdır.[1] Bundan başqa məscid kitabələrində, misgərlik nümunələrində, döyüş əşyalarında, sufi dərvişlərinin istifadə etdiyi kəşkül və təbərzində xəttatlıq nümunələrinə rast gəlinir.[2]

Orta əsrlərdə yaşamış xəttatlara Azərbaycan ədəbiyyatının nümayəndələri olan qəzvinli Kişvəri,[3] Məhəmməd Tahir Vəhid Qəzvini, Sadıq bəy Əfşar misal göstərilə bilər.[4][5] Orta əsr Azərbaycan əlyazmaları Xəlil bin Əhməd,[6] Səfəvilər dövründə Şah Mahmud Nişapuri,[7] Məhəmməd ibn Hüseyn Katib Nişati, Mahmud Şirazı,[8] XVIII əsrdə Şamaxılı Osman ibn Mahmud Əfəndi,[9] Kazım Qaradonlu[10] və s. kimi katib və xəttatlar tərəfindən köçürülmüşdür. XV əsrə aid Əfsəhəddin Hidayət divanının Oksford nüxsəsi qrafik-kalliqrafik özünəməxsusluğu ilə seçilir.[11] XVI əsrə aid Şah İsmayıl Xətai divanının "gözəl qızıl işləmələri və xəttatlığı" onun imperiya ilə əlaqəsini göstərir.[12]

Mahmud ibn Şahməhəmməd Ərdəbili 1591-ci ildə Məhəmməd Füzulinin divanını təliq xətti ilə köçürmüşdür. Hal-hazırda bu kitab İstanbuldakı Topqapı sarayı muzeyinin türkcə əlyazmalar şöbəsində saxlanılır. Məhəmməd Rza Ərdəbili isə 1664-cü ildə Füzulinin “Leyli və Məcnun” poemasını nəstəliq xətti ilə köçürmüşdür. 22 miniatürlə bəzədilən və ədəbi əhəmiyyətindən savayı, yüksək sənət dəyərinə də sahib olan bu nüsxə Britaniya Milli Kitabxanasının türkdilli əlyazmalar şöbəsində qorunmaqdadır.[13]

Məhəmməd Füzuli şeirində pis yazan, nöqtə və hərf xətaları edən xəttatlar üçün "əli qələm olmaq" bədduasını istifadə etmişdir. Bu da xəttatların yazıda səhv etməsinin məna fərqlərinə gətirib çıxartdığını göstərir.[14]

XIX əsr—XX əsrin əvvəlləri[redaktə | mənbəni redaktə et]

Mirzə Şəfi Vazeh Fridrix Bodenştedtə şeirlərini oxuyur. Bodenştedtin 1850-ci ildə yazdığı "Şərqdə 1001 gün" kitabınından illüstrasiya

Azərbaycanda xəttatlıqla usta Baba (XVIII əsr, Bakı), usta Abuzər Bədəlov (XVIII–XIX əsrlər, Şahbuz), Usta Zeynal Nəqqaş (XIX əsr, Ordubad),[15] usta Əhməd (XIX əsr, Lənkəran), usta Məhəmməd (XIX əsr, Gəncə) kimi sənətkarlar məşğul olmuşdular.[16]

Azərbaycanın şimal-qərb bölgəsində xəttatlığın ən gözəl nümunələri qəbr daşları və əlyazmalarda müşahidə edilir. XVIII-XIX əsrlər bölgədə xəttatlıq sənətinin zirvəyə çatdığı dövrdür. Ən çox rast gəlinən yazı növü nəsxdir və bölgəyə aid növü "Nəsx-i Tala" adlanır. Aşıq Hüseyn Məşləşi "Əlifə bənzəyirsən" şeirinin hər bəndini bir ərəb hərfinə həsr etmişdir.[17] Car-Balakən bölgəsinə aid bir adət də Kəhf cüzü ənənəsidir. Qurani-Kərimin Kəhf surəsi cüzlər şəklində hüsn-ü xətlə yazılaraq, daha çox təzhib üsulu ilə hazırlanaraq cümə günləri oxunur. Cüzlər dövrün məşhur xəttatları, həmçinin yazı-pozu işini bacaran kəslər (mədrəsə tələbələri, adi camaat, hətta qadınlar) tərəfindən yazılmışdır. Zaqatala Tarix-Diyarşünaslıq Muzeyində bu ənənənin yüzdən çox nümunəsi qorunub saxlanılır.[18]

XIX əsr Azərbaycan mədəniyyət mərkəzlərindən biri olan Şuşada[19] Mirzə Məhəmmədkərim bəy Kəbirli, Hacı Mirzə Əliqulu Yusifzadə, Molla Əli Qarabaği, Mirzə İsmayıl Məhzun, Mirzə Hüseyn bəy Salar, Mir Möhsün Nəvvab, Həsənəli xan Qaradaği kimi xəttatlar fəaliyyət göstərirdi. Molla Əlinin şagirdi Mirzə Kazım onun yazılarını "İnşai-Mirzə Kazım" adı ilə dərc etdirmiş və bu kitab mədrəsələrdə hüsnü-xətt örnəyi kimi istifadə edilmişdir.[20] Həsənəli xan Qaradaği Mir Mehdi Xəzaninin "Kitabi-tarixi-Qarabağ" əsərini şikəstə-nəstəliq yazısı ilə köçürmüşdür. Mirzə Qədim İrəvani Ermitajda saxlanılan qovluqşəkilli hədiyyəsində nəsx xətti ilə Sədidən şeir parçalarını yazmışdır.[2] Lənkəran qəza məhkəməsi katibi Mirzə İsmayıl Qasir isə nəsx, təliq və naxun xətlərinin ustadı idi.[21]

Gəncədə və Tiflisdə xəttatlıq dərsi verən Mirzə Şəfi Vazehi alman şərqşünası Fridrix Bodenştedt belə təsvir edirdi: "Mirzə Şəfi çox gözəl yazırdı və eyni zamanda (yazıya) gözəllik və rəngarənglik gətirirdi: hərfləri mətnin məzmununa uyğunlaşdırırdı. Əgər o, adi şeylər barədə yazmalı olurdusa, onda o, onlara adi, qəşəng şeylərə bayramsayağı paltarlar geydirirdi, qadınlara göndərilən məktubları xüsusi nazik xətlə yazırdı."[22]

XIX əsr ortalarında Azərbaycanda mədrəsələrində hüsnü-xətt dərsinə xüsusilə diqqət edilməyə başlanmışdı. Belə mədrəsələrdən biri Nuxada "Məcməül-xoş xətt" əsərinin müəllifi Əbdülqəni Xalisəqarızadə Nuxəvinin (1817–1879) mədrəsəsi idi. Nuxəvinin əsasən nəsx və nəstəliq xətlərindən istifadə edərək yazdığı əlyazma kitabları bədii estetik zövqlə tərtib edilmişdi.[1] Qafqaz müsəlmanlarının V şeyxülislamı Əbdüssəlam Axundzadə 1894-cü ildə Tiflisdə "Xətti-təliq və nəstəliq" dərsliyini dərc etdirmişdir.[20] Bakı şəhərinin ətraf kəndlərində isə xəttatlıq sənəti daha çox məscidlərin nəzdindəki məktəblərdə dini dərslərlə bərabər tədris edilmiş və bu sənətin mahir ustaları da belə yetişmişdir. Suraxanıdan Mirzə Əsədullah "İsmailiyyə" bina fasadının hədislərinin xəttatı olmuşdur. Onun şagirdi Əhməd Əlizadənin əl işləri AMEA Əlyazmalar İnstitutunda saxlanılır.[21]

Müasir dövr[redaktə | mənbəni redaktə et]

Sovet dövründə latın qrafikasına keçid və elmi-texniki tərəqqinin baş verməsi kalliqrafiya sənətinin tənəzzülünə səbəb olur. Müasir dövrdə Seyfəddin Mənsimoğlu, Hacı Eldar Mikayılzadə, Yavər Əsədov, Gülxan Baydəmir kimi rəssamlar əsərlərində xəttatlıqdan istifadə edirlər. Xəttatlığı ağacoyma sənəti ilə birləşdirən Seyfəddin Mənsimoğlu Məhəmməd Füzuli, Şah İsmayıl Xətai, Mövlana Cəlaləddin Rumi kimi şəxsiyyətlərə əsərlər həsr etmişdir. Hacı Eldar Mikayılzadə Təzəpir məscidinin bərpasında nəbati və islami naxışlarla bədii xəttatlığın sintezini yaratmışdır.[2]

Xəttatlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

Orta əsrlər dövrü[redaktə | mənbəni redaktə et]

XIX əsr[redaktə | mənbəni redaktə et]

  • Məhəmməd Xəlifə Aciz. Qacarlar dövründə yaşamış şair usta xəttat idi, dualar və saray üçün şeir və qəsidələr yazardı. Duaları mahir olduğu nəsx xətti ilə yazırdı.[28]
  • Əbdülqəni Nuxəvi. "Müxtəsər əl-Qüduri"ni yazıya almış xəttat. Onun nüsxəsi poleoqrafik xüsusiyyətlərinə və keyfiyyətinə görə fərqlənir.[29]
  • Molla Qasım Bayat. Əlyazmaların üzünü köçürürdü. Belə ki, o, əlyazma əsərlərin nüsxələrini çoxaltmaq üçün şagirdləri ilə yanaşı Şuşadan xəttat, rəssam, müzəhib, cildçiləri də kəndlərinə dəvət etmişdi. Onun müddərisliyi dövründə xəttatlıq sənəti əsasən bir fənn kimi Bayat mədrəsəsində tədris edilirdi..[30]
  • Əbdülkərim bəy Məmmədov. Cəfərqulu xanın kitabxanası üçün kitab üzü köçürürdü.[30]

Müasir Azərbaycan[redaktə | mənbəni redaktə et]

  • Azad Yaşar. "Allahu-əkbər" adlı kufi xətli orijinal kompozisiyası uşaqlar üçün "Azərbaycan incəsənəti" ensiklopediyasının (2011) "Xəttatlıq" bölümünə daxil edilmişdir.[31]

İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. ↑ 1 2 Mətnşünaslıq. Bakı, "Tural-Ə Nəşriyyat-Poliqrafiya Mərkəzi", 2001, 15,7 ç.v.
  2. ↑ 1 2 3 Telman İbrahimov. Xəttatlıq sənəti. Bakı, Şərq-Qərb, 2013.
  3. ↑ M.F.Köprülü. Azəri. Bakı, "Elm", 2000, 115 səh.
  4. ↑ TEKİN, G. (1979). Timur Devrine ait iki Türkçe Şiir [Two Turkish Poems of the Timur Period]. Harvard Ukrainian Studies, 3/4, 850–867. Retrieved May 18, 2020, from www.jstor.org/stable/41035878
  5. ↑ 1 2 The Role of Azerbaijani Turkish in Safavid Iran, Willem Floor and Hasan Javadi
  6. ↑ ABDÜLKERİM ÖZAYDIN. "KADI BURHÂNEDDİN". https://islamansiklopedisi.org.tr/. 2020. (#accessdate_missing_url)
  7. ↑ Казиев, Адил (1964). Миниатюры рукописи "Хамсэ" Низами 1539–1543 гг. Баку: АН Азерб. ССР Ин-т Литературы и Исскусства. 82 səh.
  8. ↑ Şeyx Səfi təzkirəsi ("Səfvətüs-səfa"nın XVI əsr türk tərcüməsi). Nəşrə hazırlayan: M. Nağısoylu, S. Cabbarlı, R. Şeyxzamanlı. Kitabın redaktoru, izahların və lüğətin müəllifi: Möhsün Nağısoylu. Bakı: Nurlan, 2006, 932 səhifə (Təkrar nəşri: 2010).
  9. ↑ MÖHSÜN NAĞISOYLU. ŞƏHLA ABDULLAYEVA. "ANONİM "ŞEYX SƏNAN" MƏNZUM HEKAYƏTİ". Elm və təhsil. 2016. (#accessdate_missing_url)
  10. ↑ Orta əsr əlyazmaları və Azərbaycan mədəniyyətinin tarixi problemləri (AMEA-nın 70, Əlyazmalar İnstitutunun 65 illik yubileyinə həsr olunmuş) XIV Respublika elmi konfransının materialları. Bakı, 2015, 282 s
  11. ↑ Aidə Paşalı. Əfsəhəddin Hidayət və “Divan”ı (tekstolojifiloloji tədqiqat və mətn). Bakı: “Nurlan”, 2011, 448 s.
  12. ↑ "Tomayto, Tomahto: Identifying Azerbaijani Manuscripts in the British Library Collections". 2021-09-09 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2021-09-09.
  13. ↑ Səfəvilər dövründə Ərdəbildə xəttatlıq və kitab sənəti / Calligraphy and Book Art in Ardabil During the Safavid Reign. Namiq Musalı.
  14. ↑ Güneş, Ö. (2019). Tuhfe-i Hattâtîn’de Hat Sanatını Ele Alan Şiirler . Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi , 7 (5) , 163-173 . DOI: 10.18506/anemon.506259
  15. ↑ Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası (2002). Naxçıvan ensiklopediyası. Bakı. səh. 566–567.
  16. ↑ "Xəttatlıq. Yazı - elmin yarısıdır". Şərq. 2011. 2022-03-25 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2020-09-09.
  17. ↑ Tarana KHALİLOVA. "XVI-XIX. YÜZYILLARDA KUZEYBATI AZERBAYCAN'IN OSMANLI DEVLETİ İLE İLİŞKİLERİ VE KÜLTÜREL BAĞLAR: CAR-BALAKEN ÖRNEĞİ". SAKARYA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ. 2016. 2023-05-13 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2023-05-13.
  18. ↑ Niyazov, A. (2015). XIX. Asır Kafkasya Medreselerine Genel Bir Bakış -Car-Balaken Örneği . Karadeniz Teknik Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi (KTUİFD) , 2 (2) , 157-177 . Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/katuifd/issue/31143/338329 Arxivləşdirilib 2023-05-13 at the Wayback Machine
  19. ↑ Mattew O'Brien. Uzeir Hajibeyov and His Role in the Development of Musical Life in Azerbaijan. — Routledge, 2004. — С. 211. — ISBN 0-415-30219-6, 9780415302197
  20. ↑ 1 2 Çingizoğlu, Ənvər, Qarabağda maarif (1750-1950), Bakı: “Zərdabi LTD” MMC, 2013, 288
  21. ↑ 1 2 Süleymanova, Nailə, AZƏRBAYCAN’DA XƏT SƏNƏTİ VƏ ONUN ÇAĞDAŞ NUMAYƏNDƏLƏRİ, Bakı Dövlət Universitetinin İlahiyyat fakültəsi
  22. ↑ Ениколопов И. К. Поэт Мирза-Шафи. — Баку: Изд-во АзФАН СССР, 1938.
  23. ↑ ABDÜLKADiR MERAGi'NiN HAYATI, KiŞiLiGi VE MUSiKiYÖNÜ. Kubilay KOLUKlRlK
  24. ↑ Gönül Alpay Tekin Timur Devrine ait iki Türkçe Şiir [Two Turkish Poems of the Timur Period] // Harvard Ukrainian Studies. — 1979-1980. — Т. 3/4. — С. 850.
  25. ↑ Məmməd Adilov. Azərbaycan paleoqrafiyası. Bakı: Elm, 2009, 224 s
  26. ↑ Ҹавад Һејәт. Азәрбајҹан әдәбијјатына бир бахыш. — Баку: Язычы, 1993. — 176 с.
  27. ↑ Рахмани А. А. О жизни и творчестве Искандера Мунши // Труды Института истории АН Азерб. ССР. — 1957. — Т. 12. — С. 181—204. (азерб.)
  28. ↑ ÂCİZ DÎVÂNI. Naser SOLEİMANZADEHSHEKARAB Arxivləşdirilib 2021-12-28 at the Wayback Machine. GAZİ ÜNİVERSİTESİ. ANKARA-2011
  29. ↑ "Böyük alimin dəyərli "kitabxana"sı. Əbdülqəni Nuxəvinin günümüzə çatan irsi". Azadlıq. 2013. 2022-02-03 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2020-09-09.
  30. ↑ 1 2 Ənvər Çingizoğlu, Qarabağda sənət və sənətkarlar, Bakı: "Elm və Təhsil", 2011,-280 səh.
  31. ↑ "Qənirə Paşayeva Azad Yaşarla görüşüb". Olaylar.az - Mədəniyyət. 2022-02-03 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2020-09-09.

Əlavə oxu[redaktə | mənbəni redaktə et]

  • Dedeyev, Bilal - . "16. Yüzyıl Osmanlı Saraylarında Azerbaycanlı Hattat ve Kâtipler". Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi / 81 (Mart 2017): 89-113 .
  • Dedeyev, B. (2021). Gelibolulu Mustafa Âlî’nin Menâkıb-ı Hünervarân adlı eserinde Osmanlı’da yaşamış Azerbaycanlı hattat, nakkaş ve mücellitler. Karatay Sosyal Araştırmalar Dergisi, (7), 129-148.