is. [ər. “ifraz” söz. cəmi] fiziol. Bədənin ifraz etdiyi maddələr. İrinli ifrazat. // Nəcis. …İnsanın və heyvanın bədənindən bayıra çıxan şeylərdə (if
sif. fiziol. İfraza səbəb olan. İfrazetdirici dərmanlar
is. [ər.] 1. İblis, şeytan, cin. [Padşah:] Yalan danışma, ifrit, sən bilməyirsən, mən bilirəm. Ə.Haqverdiyev
is. və sif. [ər.] dan. Çox çirkin, bədheybət, bədləkər, kifir (qadın haqqında). İfritənin biridir. // Araqarışdıran, pislik edən, fitnəkar qadın haqqı
is. Həddən artıq çirkinlik, eybəcərlik, bədheybətlik, bədləkərlik
is. [ər.] Faş etmə, aşkara çıxarma, meydana çıxarma, üstünü açma. □ İfşa etmək – faş etmək, üstünü açmaq, üzə çıxarmaq, meydana çıxarmaq, açıb göstərm
is. Birinin cinayətinin, hiyləsinin, pis niyyətinin üstünü açan, ifşa edən, aşkara çıxaran, açıb göstərən adam
is. İfşa etmə, ifşa ilə məşğul olma
sif. İfşa edən, faş edən, üstünü açan, aşkara çıxaran, açıb göstərən, ifşa mahiyyətində olan. İfşaedici sənədlər
is. İfşa etmə, ifşa mahiyyətində olma
f.sif. [fars.] klas. Düşkün, mübtəla. Bu fəxr yetər kim mənə, iftadeyi-eşqəm; Sal başıma bir sayə hümayi-kərəmindən
is. Düşkünlük, mübtəlalıq. İftadəliyim gör, etmə ehmal; Rəhm et, bir əyaq ilə əlim al! Füzuli
is. [ər.] din. Oruc açma, oruc açdıqda yeyilən yemək. Xavərimsə bu gün oruc tutmuş olduğundan, axşam üçün iftar tədarükü görürdü
is. din. İftar (oruc açma) üçün hazırlanan yemək(lər)
is. [ər.] 1. Fəxr, fəxr etmə. Bu gündən belə İran əhli öz millətləri ilə iftixara haqlıdır. Ü.Hacıbəyov
“İftixarlanmaq”dan f.is
f. İftixar etmək, fəxr etmək, qürrələnmək, öyünmək
is. [ər.] Böhtan, şər. Xülasə, qalan yüz on beş kağız da bu məzmunda növnöv iftira və yalan. C.Məmmədquluzadə
is. İftira edən, böhtan atan, böhtançı
is. Başqalarına şər atma, böhtan demə, böhtançılıq. İftiraçını ifşa etmək
sif. Bir işdə, döyüşdə qoçaqlıq, cəsarət, qəhrəmanlıq, mərdlik göstərən; cəsur, qoçaq. İgid oğlan. İgid qız
zərf Qəhrəmancasına, mərdanə, qorxmadan, igid kimi. İgidcəsinə çarpışmaq. İgidcə vuruşmaq. – Ah, adəmmi olmayan hünəri; Qorxmayın həp, igidcə qalxışın
“İgidlənmək”dən f.is
f. Özünü igid kimi, qorxmaz kimi göstərmək
“İgidləşmək”dən f.is
f. İgid olmaq, cəsarətli olmaq, daha da ürəkli olmaq; igidlənmək
is. Qoçaqlıq, qəhrəmanlıq, rəşadət. Duman dağa pərdədir; Göydə deyil, yerdədir; Ağalıq dövlət olsa; İgidlik hünərdədir
sif. və is. dan. Qarğış, nifrin kimi işlənən sözdür
[ər.] : iğfal etmək – qəflətə salmaq, qəflətdə buraxmaq; aldatmaq, fikrini yayındırmaq, yuxulatmaq. [Şah:] Zira dili çox itidir, yenə də sizi iğfal ed
is. [ər.] Qarğaşalıq, qarışıqlıq, hərc-mərclik. İstanbulda 31 martda vaqe olan iğtişaşın nəticəsidir ki, bütün Türkiyənin hər bir nöqtəsində bahalıq ü
is. İğtişaş, hərc-mərc törədən, asayişi, əmin-amanlığı pozan, şuluqluq salan; araqarışdıran, fitnəkar, fəsadçı
sif. Qarışıq, nizamsız, hərcmərc. İğtişaşlı yer. İğtişaşlı şəhər
is. [ər.] klas. Haqsız təhqir, haqsızlıq. Çox yetər əğyardən cövrü ihanət könlümə. M.P.Vaqif. Aşmışdı hələ həddini kəndlərdə rəzalət; Hər yanda təcavü
bax əhatə. Qalıbdır firqeyi-islam dalda cümlə millətdən; İhatə eyləyiblər başqalar elm ilə dünyanı. S
is. [ər.] 1. Səmimi və qərəzsiz məhəbbət, ürəkdən gələn sədaqət; səmimiyyət, sidq. [Nuxalılar:] Bizim ixlasımızın nisbəti Molla İbrahimxəlilə görə sai
sif. [ər. ixlas və fars. …kar] Sədaqətli, sadiq, ixlas edən, səmimi
is. Sədaqət, səmimiyyət, səmimi məhəbbət
sif. [ər. ixlas və fars. …keş] köhn. bax ixlaskar. [Teymur ağa:] Bəylər və xanın çoxusu mənim atamın yaxşılıqları səbəbinə mənə ixlaskeşdir
köhn. bax ixlaskarlıq
is. [ər.] 1. Çıxarma, uzaqlaşdırma. □ İxrac etmək – çıxarmaq, uzaqlaşdırmaq. İxrac olmaq – xaric olmaq, ixrac edilmək, çıxarılmaq
[ər. “ixrac” söz. cəmi] bax ixrac 2-ci mənada. İxracat ildən-ilə artır
is. İxrac edən, xarici ölkələrə mal göndərən ölkə. Birma dünyanın böyük düyü ixracatçısı hesab olunur
is. [ər.] Fikir ayrılığı və bunun nəticəsində doğan ziddiyyət, uymamazlıq, mübahisə. …Həqiqət axtarılan yerdə mütləq ixtilaf olur
sif. Mübahisəli, münaqişəli, mübahisəyə səbəb olan. İxtilaflı məsələ. – Kənd şurası belə ixtilaflı məsələni həll edə biləcək halda deyildi… S
is. İxtilaflı, mübahisəli olma
1. sif. Mübahisəsiz, münaqişəsiz. İxtilafsız məsələ. 2. zərf İxtilaf olmadan, heç bir mübahisə, münaqişə olmadan
is. İxtilafın, mübahisənin, münaqişənin olmadığı hal
is. [ər.] Qarışıqlıq, qarğaşalıq, hərc-mərclik, iğtişaş. Cahan müharibəsi, … sonra Zaqafqaziyada baş verən ixtilal və qarışıqlıqlar… Bu zamanlarda mən
is. İxtilal törədən, hərcmərclik, qarışıqlıq, pozğunluq salan. [Əbu Übeyd:] Ölkənin bütün ixtilalçı ünsürləri əldən qaçırıldı