AİLƏÇİLİK

is. dan.
1. bax ailəpərəstlik.
2. məc. Bir işin öz mənfəətinə, xəlvəti və öz yaxın adamlarının məhdud çərçivəsi içərisində aparılması, həll edilməsi; qohumbazlıq, dostbazlıq (mənfi mənada işlənir). İşdə ailəçiliyə yol verilməməlidir. Məsələni ailəçilik yolu ilə həll etmək olmaz.
AİLƏCANLI
AİLƏLİ

Digər lüğətlərdə

безынициати́вный Возрожде́ние моты́жение наздра́вствоваться неприли́чие нечистосерде́чно синовиа́льный сме́ртная цико́рный бульдо́жий отравле́ние сяжный coarse dynamometer fissionable fuzz praedial proctorize rectified samarskite service engineer tchick unshelled viscosity влипать