ARALAMAQ

f.
1. Bitişik, yaxud yan-yana duran şeyləri kənara çəkib bir-birindən ayırmaq, ayrı qoymaq. Pəncərənin pərdəsini aralamaq. Kolları aralayıb yol açmaq.
2. Açmaq. Kitabı aralayıb baxmaq. Ağzını aralayıb bir söz demir.
3. Zorla başqa-başqa tərəflərə çəkmək, kənara çəkmək, aralaşdırmaq. Dalaşanları aralamaq.
– Biz bir-birimizlə savaşardıq, … yol adamları bizi gəlib aralardılar. C.Məmmədquluzadə.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ARALAMAQ ayırmaq
  • ARALAMAQ açmaq

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • ARALAMAQ ARALAMAQ – BİRLƏŞMƏK Gülşən də kənddən aralandı (Ə.Vəliyev); Parçalanmış bir eli - Böyük Azərbaycanı; Birləşdirdi Füzuli! (B

Etimologiya

  • ARALAMAQ Kökü ar (отделять) feilidir. Ar feili indi müstəqil işlədilmir. Səpələ, çapala qəlibi üzrə arala kəlməsi yaranıb
ARALAMA
ARALANDIRMA

Digər lüğətlərdə

дальнозо́ркий наша́ривать окора́чиваться Печо́рин подкупи́ть примо́лвить симпати́ческий черноря́сная граби́тель малозаме́тный огнеопа́сный эмульси́роваться шарж art Dvina Bay Guy Ilmen Steff stop out womanish конструктивист концентрический ободок удод электроотрицательный