I сущ. офицер (лицо командного, начальствующего состава армии и флота). Növbətçi zabit дежурный офицер, qərargah zabiti офицер штаба II прил
Tam oxu »I. i. officer; ordu ~i military officer; dənizçi ~ naval officer II. s. officer’s; ~ rütbəsi officer’s rank
Tam oxu »ZABİT (otdu və donanmada komanda heyətinə mənsub olan şəxs) [Heybət:] Zabitlər əsgərləri döyüb söyürlər (S
Tam oxu »is. 1) officier m ; növbətçi ~ officier de service ; dənizçi ~i officier de marine ; 2) sif. d’officier ; ~ rütbəsi grade f d’officier ; ~ yeməkxanası
Tam oxu »ə. 1) əmr edən, hökm edən; nizamlayan; 2) zəbt edən, tutan, alan; 3) hərb və polis sistemində: komanda heyətindən olan şəxs
Tam oxu »Ərəb sözüdür, hərfi mənada “zəbt edən” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Tam oxu »