ARALAMAQ

f.
1. Bitişik, yaxud yan-yana duran şeyləri kənara çəkib bir-birindən ayırmaq, ayrı qoymaq. Pəncərənin pərdəsini aralamaq. Kolları aralayıb yol açmaq.
2. Açmaq. Kitabı aralayıb baxmaq. Ağzını aralayıb bir söz demir.
3. Zorla başqa-başqa tərəflərə çəkmək, kənara çəkmək, aralaşdırmaq. Dalaşanları aralamaq.
– Biz bir-birimizlə savaşardıq, … yol adamları bizi gəlib aralardılar. C.Məmmədquluzadə.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ARALAMAQ ayırmaq
  • ARALAMAQ açmaq

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • ARALAMAQ ARALAMAQ – BİRLƏŞMƏK Gülşən də kənddən aralandı (Ə.Vəliyev); Parçalanmış bir eli - Böyük Azərbaycanı; Birləşdirdi Füzuli! (B

Etimologiya

  • ARALAMAQ Kökü ar (отделять) feilidir. Ar feili indi müstəqil işlədilmir. Səpələ, çapala qəlibi üzrə arala kəlməsi yaranıb
ARALAMA
ARALANDIRMA

Digər lüğətlərdə

моча́ нава́лом отше́льничество шпале́рник электротерапевти́ческий белу́жина выкра́дывать инте́рн метра́ж неудобопроизноси́мость переку́ривание привере́дничанье разро́зненно сда́ча тарху́нчик тоска́ яргак aerosoloscope allative garth personnel department titrimetric мятежница приходский хореография