is. bot. Möhkəm oduncaqlı, qollu-budaqlı meşə ağacı. Bir az irəlidə qoşa bitmiş bir cüt ağcaqayın ağacı iki ağ sütun kimi göyə ucalmışdır… Ə
is. Çoxlu ağcaqayın ağacı bitən yer, ağcaqayın meşəsi
is. bot. Yaşıllaşdırma və tikinti işlərində işlədilən ağac növü
sif. 1. köhn. Pullu, dövlətli, zəngin. 2. Üzərində ağca olan, pullu. Ağcalı balıq
is. İnsanda və heyvanda piqmentsizlik nəticəsində saçın, tükün, dərinin qeyri-normal ağarması; albinizm
bax ağmatan
bax ağmaya
sif. Üzərində ağca (pul) olmayan. Ağcasız balıq
sif. məh. Arıq, rəngi solmuş, xəstə, zəif
sif. Qorxaq, cəsarətsiz, ürəksiz, aciz. Ağciyər adam. – [Məhərrəm:] Sən nə ağciyər adamsan, Fərhad, qoy bir tamaşa edək, görək Səadət xanımın ruhi-rəv
is. Qorxaqlıq, cəsarətsizlik, ürəksizlik, acizlik. [Kəyan:] Zərər yoxdur, Qulam, ağciyərlikdən ağsaç olmaq yaxşıdır! Ə
is. 1. Tabaşir. 2. Tikintidə istifadə edilən daş növü. Sonralar … bir ağdaş yonana şagird oldum; daş yona-yona şikəstə oxuyardım
sif. və is. Dərisinin rəngi ağ olan (adam)
is. zool. Məməlilərin cücüyeyənlər dəstəsinə mənsub, ev siçanından kiçik heyvan
sif. dan. 1. Qorxaq, cəsarətsiz, ağciyər. 2. məc. Şiddətli, qarlı, gecə-gündüz qar yağan. Qabaqdan da ağgöz qış gəlirdi
is. dan. Qorxaqlıq, cəsarətsizlik, ağciyərlik
sif. dan. Xoşbəxt. □ Ağgünlü olmaq – xoşbəxt olmaq. [Kiçikbəyim Məmməd bəyə dedi:] Ağgünlü olmuş, məni bu yaşımda gör gətirib haralara çıxarırsan
is. Köhnə məişətdə: arvadların ölü üstündə, yasda avazla söylədikləri yanıqlı sözlər. İçəridən ağı səsi gəlirdi
is. 1. Zəhər. Aşiqə vəfalı bir həmdəm gərək; Həmdəmsiz bal yesə, ona ağıdır. M.P.Vaqif. Məni bir məst qıl, saqi, aman ey gözlərin yağı; Şərabın yox, g
is. Köhnə məişətdə: ağlaşma zamanı ağı söyləyən, ölünü oxşayıb ağlayan qadın. [Şirin:] Nurcahan, … əvvəl ki sən ağıçı idin, balam, sonra bu mərsiyəxan
is. [ər.] 1. İnsanda düşünmə və dərketmə qabiliyyəti; zəka. // Şüur, idrak. Bu növcavan gülüzlü, xoşsifətli olub, ağıl və kamalı üzündən məlum edirdi
is. İçərisində mal-qara və qoyun saxlamaq üçün ətrafı tikan və ya ağac ilə hasarlanmış üstüaçıq yer. Qoyunlar sağılıb qurtardıqdan sonra, ağılın ağzın
“Ağılamaq”dan f.is
f. Ağı vermək, zəhərləmək
“Ağılanmaq”dan f.is
f. 1. Zəhərlənmək. 2. vulq. Yemək
sif. Anlaşılmaz, başadüşülməz, dərkedilməz, həlledilməz. Ağılçatmaz məsələ
sif. Zəhərli
sif. İnanıla bilən, mümkün ola bilən, həqiqətə uyğun olan, ağlabatan. Ağılkəsən iş
məch. Pis yoldan saqındırılmaq, doğru yola sövq edilmək, islah edilmək
“Ağıllandırmaq”dan f.is
f. Pis yoldan saqındırmaq, doğru yola sövq etmək, düzəltmək, islah etmək
“Ağıllanmaq”dan f.is
f. Ağıllı olmaq, ağlını başına yığmaq, düzəlmək, ciddiləşmək, pis işlərdən əl çəkmək. Yaşa dolduqca ağıllaşır
sif. 1. Dərrakəli, düşüncəli, şüurlu. Ağıllı adam. – Yusifin arvadı Avropa elmlərindən dadmış bir ağıllı arvad idi
sif. 1. Yaxşı, layiqli, lazımi şəkildə, qaydalı, sanballı, əməlli. [Əsgər bəy:] Heydər bəy, bu niyyətdən düş, mənə bir on beş gün möhlət ver, mən sənə
dan. bax ağıllı 1 və 3-cü mənalarda. [Erkək Tükəzban] batinən ağıllı-kamallı bir türk qadınıdır… B.Talıblı
is. 1. Düşüncəlilik, idraklılıq, zəkalılıq, şüurluluq. // məc. Tədbirlilik. 2. Ağıl üzərində əsaslanma, ağlabatanlıq
sif. 1. Ağıllı olmayan, düşüncəsiz, şüursuz; axmaq, gic. Ağılsız adam. // məc. Tədbirsiz, öz işini, öz xeyrini bilməyən, ehtiyatsız
f. Getdikcə ağlı azalmaq; səfehləşmək, gicləşmək
is. 1. Ağıl yoxluğu, şüursuzluq, düşüncəsizlik; giclik, axmaqlıq. 2. Tədbirsizlik, öz işini, öz xeyrini bilməmə; ağılsız hərəkət, iş
sif. Son dərəcə qəzəblənərək, özünü bilməmək dərəcəsinə gəlmiş. Vaqif bu təşəbbüsə qarşı bir söz belə deyə bilmədi, çünki İbrahim xan qəzəblənmişdi, a
zərf dan. 1. Ağıl ilə, ağıl üzrə, ağıllı. // Ağlabatan, ağılkəsən. 2. Təqribən, təxminən, ehtimal üzrə
bax ağımtıl. Ağımsov tüstü onun [Cahandar ağanın] enli dodaqlarının üstünə enmiş qalın bığlarının arasına doldu
sif. Ağ rəngə çalan, ağa çalar, azacıq ağ. İldırım çaxdıqca hörümçək toru kimi bütün meşəni, ağacların yarpaqlarını, budaqlarını sarmış bu tor ağımtıl
is. Ağ rəngə çalarlıq, açıqağlıq, ağımtıl şeyin halı
sif. 1. Böyük çəkisi, vəzni olan (yüngül ziddi). Ağır yük. Ağır daş. Ağır çamadan. – Ağır sandıq seçmə parçalarla dolu idi
zərf Yavaş-yavaş, tədriclə, asta-asta, tələsmədən. Ağır addımlarla. Ağırağır yerimək. Ağır-ağır işləmək