AĞILLANMAQ

f. Ağıllı olmaq, ağlını başına yığmaq, düzəlmək, ciddiləşmək, pis işlərdən əl çəkmək. Yaşa dolduqca ağıllaşır.
[Mirpaşa:] Mahmud … ağıllanmaq əvəzinə məktəbi buraxıb qaçıb kəndə. Z.Xəlil.
Yəqin Həpir ağıllanıb, … uşaqlıq xasiyyətlərini yerə qoyub, kamil adam olub. Mir Cəlal.

// Peşman olmaq (pis əməldən), düz yola düşmək, pis yoldan qayıtmaq. Başı daşa dəydi, ağıllandı. O, hələ də ağıllanmamışdır.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • AĞILLANMAQ AĞILLANMAQ, AĞLI BAŞINA GƏLMƏK, AĞLINI BAŞINA YIĞMAQ, DÜZƏLMƏK (məc., dan.)
AĞILLANMA
AĞILLI

Digər lüğətlərdə