f. 1. Yuxudan oyanmaq, yuxudan durmaq. Gün dağlara yayıldı; Hər bir yatan ayıldı. A.Səhhət. Xan səsə yuxudan ayıldı
“Ayıltmaq”dan f.is
f. 1. Yuxudan oyatmaq, ayılmağa, gözlərini açmağa məcbur etmək. Telefonun zəngi bizi yuxudan ayıltdı
is. dan. 1. Evin ehtiyacı üçün bazardan alınan gündəlik şeylər, xırda-xırda. [Şahmar bəy:] Mən gedirəm Hacı Osmanın yurduna, görüm nə var, nə yox, … b
zərf dan. Arxayın, nigarançılıqdan uzaq, rahat, asudə. [Hacı Baxşəli:] Cəlilin toyunun tədarükündə idim ki, birdən ayın-şayın gəzdiyi yerdə, bax, boyn
is. köhn. 1. Keçmişdə ayı oynadıb pul yığmaqla məşğul olan adam. 2. məc. Məsxərəçi, zarafatçı, oyunbaz
ayırd etmək (eləmək) – 1. Yoxlayıb müəyyənləşdirmək. Məsələni ayırd etmək. – [Qoca keşikçi:] Mən davanızı ayırd edərəm, – dedi
is. xüs. Bir şeyi növlərə, çeşidlərə ayıran, çeşidçi (fəhlə, maşın)
“Ayırmaq”dan f.is
f. 1. Bütöv halda olan şeyi parçalamaq, yaxud onun bir hissəsini götürmək, qoparmaq. Yumurtanın sarısını ağından ayırmaq
is. bot. Çəmənlərdə bitən soğanaqlı bitki
“Ayışmaq”dan f.is
f. Gicişmək. Gözü ayışmaq
f. qəd. Demək, söyləmək. Olma məlul, ayıtma kim, bəndü hasar içindəyəm. Nəsimi. Şah Xətayi aydır: – sirrini yayma
is. [fars.] 1. Qayda, qanun. Gəlmədi, saçı arasında yəqin itdi könül; Rəsmayindir, olur şami-qaranqudə bəla
is. [fars.] bax ayna 1-ci mənada. Ol məhi-namehriban istər ki, zülfün darasın; Sən götür ayinə, ey gün, ey qəmər, sən şanə tut
is. [fars.] Aynatutan (keçmiş zamanlarda bir böyük adam geyinərkən, onun qabağında güzgü tutan xidmətçi)
bax aybəniz. Buludzülflü, ayqabaqlı gözəlin; Duruban başına dolanmaq gərək. M.P.Vaqif
is. Döllük erkək at. At zavodunda cins ayqırlar yetişdirilir. – Ayqır başını qaldırıb ilxıya gələn qatıra diqqətlə baxdı
is. məh. Dairə, dövrə, halqa
“Aylandırmaq”dan f.is
f. Dolandırmaq, fırlandırmaq; aylanmağa, fırlanmağa, hərlənməyə məcbur etmək
“Aylanmaq”dan f.is
f. 1. Dolanmaq, fırlanmaq, hərlənmək. 2. Gicəllənmək, dönmək. Başı aylanmaq. ◊ Dünya başına aylanmaq – çox mütəəssir olmaq, başa gələn bir hadisə üzün
sif. Ay işığı ilə işıqlanmış, mahtab. Aylı gecələr. – Göy üzü dumduru, aylı bir gecə. M.Rahim
sif. Ay çıxmış, işıqlı və ulduzlu. Aylı-ulduzlu bir gecə idi. M.Hüseyn
1. sif. Ayda bir dəfə olan, hər ay olan, bir ayda görülən, bir aya məxsus, ayda bir dəfə çıxan. Aylıq iş planı
sif. Ay hesabı ilə, aylıq muzd ilə işləyən. [Qarı:] Hələ mənim özümü burada aylıqçı qoyub ki, Tiflis şəhərinə yeni gələn qəriblərin xəbərini ona verim
is. Aylıqla işləmə
sif. Maaşlı, maaşla xidmət edən, işləyən
is. [fars.] 1. Güzgü. Aynanın çatdığı calaq qəbul eləməz. (Ata. sözü). Əgər bilmək istəyirsiniz ki, kimin üzünə gülürsünüz, o vaxt qoyunuz qabağınıza
is. [fars.] 1. Şüşəli balkon, pəncərələri çox böyük olan otaq, şüşəbənd. Pəncərəsi aynabəndə çıxan kiçik otaqda yorğan-döşək yığmaq üçün bir aynalı di
sif. Aynabəndi olan, şüşəbəndli, hər tərəfi şüşəli, pəncərəli (bina, otaq və s.). Məhkəmə yuxarı məhəllənin tinində ikimərtəbə, uzun aynabəndli evdə i
is. dan. Kiçik ayna, balaca güzgü. Burada üç çilçıraq, kiçik aynacıqların qabarıq ornamentləri, mozaika və s
is. 1. köhn. Şüşəsalan, aynasalan, aynasaz. 2. köhn. Keçmişdə zadəgan ailələrində: xanım geyinərkən onun qabağında ayna tutan xidmətçi
is. Aynaçı sənəti
“Aynalamaq”dan f.is
f. 1. Güzgüləmək, güzgü vurmaq, güzgü salmaq. Şifoneri aynalamaq. // Parıldatmaq, cilalandırmaq. 2. Şüşə salmaq (pəncərəyə və s
“Aynalanmaq”dan f.is
məch. 1. Güzgülənmək, güzgü vurulmaq (salınmaq). 2. Şüşə salınmaq (pəncərəyə və s.-yə)
“Aynalatmaq”dan f.is
f. 1. köhn. Xəncərə və s. silahlara cila verdirmək, parıldatmaq. 2. Şüşə saldırmaq (pəncərəyə və s.-yə)
is. köhn. Patronu üstdən qoyulan təklülə tüfəng (bəzən “aynalı tüfəng” şəklində işlədilir). Aynalını təmizləyib qurtaran Həcər, aynalı ilə oynamağa ba
sif. 1. Aynası, güzgüsü, ya şüşəsi olan. Aynalı şkaf. Aynalı otaqlar. Aynalı bufet. – Yorğun-arğın insanlar işdən sonra; Yığılmışdı divarları daş ayna
is. [fars.] bax aynaçı 1-ci mənada
is. etnoqr. Köhnə məişətdə: gəlin gedərkən onun qabağında güzgü aparan şəxs
f. dan. 1. Sağalmağa başlamaq. 2. Başı açılmaq, azad olmaq, yüngülləşmək (işdən). Başım heç işdən aynımır
is. 1. Ayın nazik qövs şəklində olan dövrü; hilal; yeni ay, bir-iki günlük ay. // Bu cür Ay şəkli. Yenə də Rüxsarə, üstündə qırmızı aypara olan həkim
sif. köhn. Üzərində aypara kimi bəzəyi olan, üzərində aypara olan. Ayparalı don. Ayparalı bayraq. Ayparalı başlıq