1. Yuxudan oyanmaq, yuxudan durmaq.
Gün dağlara yayıldı; Hər bir yatan ayıldı.
Xan səsə yuxudan ayıldı. Əvvəl qulaqlarına inanmayıb durdu, yatağının üstə oturdu.
2. Bayğınlığı, sərxoşluğu keçmək, özünə gəlmək; huşa gəlmək, gözlərini açmaq. Sitarə xəyalatdan ayıldı.
Yengələr ona gəlin otağında “təlim” verirdilər.
[Salmanov] çaxır boçkası kimi doldurub qarnını, üç günə ayılmaz.
3. məc. Gözü açılmaq, fəaliyyətə gəlmək, hərəkətə gəlmək, qəflət yuxusundan ayılmaq, canlanmaq.
Hamı bu on ilin müddətində lazımınca ayılıbdır.
Çərxin əcəba seyri də min babət olurmuş; Millət ayılıb talibi-hürriyyət olurmuş!