Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • İBRƏTLƏNDİRİCİ

    bax ibrətli

    Tam oxu »
  • İBRƏTLƏNDİRMƏ

    “İbrətləndirmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • İBRƏTLƏNDİRMƏK

    f. İbrət vermək, ibrət dərsi vermək, pis işdən çəkindirmək

    Tam oxu »
  • İBRƏTLƏNMƏ

    “İbrətlənmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • İBRƏTLƏNMƏK

    f. Bir işdən, hadisədən və s.-dən dərs almaq, özünə nümunə götürmək, özü üçün nəticə çıxarmaq

    Tam oxu »
  • İBRƏTLİ

    sif. İbrət ola bilən, ibrət verən, ibrət alınmalı, nümunə götürülə bilən, ibrətverici, özü üçün dərs ala bilən

    Tam oxu »
  • İBRƏTVERİCİ

    bax ibrətamiz. Şəkillərin arasında ibrətverici və hikmətli şeirlər yazılmışdı. M.S.Ordubadi

    Tam oxu »
  • İBRİQ

    is. [ər.] Su və b. mayelər üçün qulplu və əmzikli qab. [Xəyyam:] Badə ibriqimi qırdın, ya rəb! Dərdimi başdan aşırdın, ya rəb! H

    Tam oxu »
  • İBRİŞİM

    is. [fars.] İpək iplik

    Tam oxu »
  • İBTİDA

    is. [ər.] Başlanğıc, ilk, əvvəl (intiha ziddi.) Ayın ibtidası. – İnsan, ömrünün ibtidasından intihasına qədər möhtacdır təhsili-ülumə

    Tam oxu »
  • İBTİDADA

    zərf İlk dəfədə, başlanğıcda, əvvəldə. Ki cahan içrə var eylə işlər; Nəzərə ibtidada xoş görünər. S.Ə

    Tam oxu »
  • İBTİDADAN

    zərf Başlanğıcdan, əvvəlindən, başdan. [Xacə] qəziyyəni ibtidadan intihayədək Yusif şaha nəql etdi. M

    Tam oxu »
  • İBTİDAİ

    sif. 1. Başlanğıca aid, ən əvvəl olan; ilk. Küçələrdə və meydançalarda gördüyünüz yaralılara ibtidai yardım [ediniz]

    Tam oxu »
  • İBTİDAİLƏR

    is. zool. Birhüceyrəli heyvanlar qrupu

    Tam oxu »
  • İBTİDAİLİK

    is. İbtidai halda olma, ilk mərhələdə olma. // İlkinlik

    Tam oxu »
  • İBTİDASIZ

    sif. İbtidası, başlanğıcı olmayan

    Tam oxu »
  • İBTİLA

    is. [ər.] Bir şeyə xəstəlik dərəcəsində mübtəla olma; mübtəlalıq, düşkünlük. Demək, Ələkbər yoldaş yenə də Hacı xanla qumar oynamış imiş

    Tam oxu »
  • İCAB

    [ər.] : icab etmək kit. – lazım olmaq, lazım gəlmək: vacib, labüd, zəruri olmaq. Həqiqi inqilab nə qədər ki, dedikcə, böyük bir əmrdir, bu böyük əmri

    Tam oxu »
  • İCAD

    is. [ər.] Vücuda gətirmə (gətirilmə), yoxdan var etmə (edilmə), yaratma (yaradılma), düzəltmə (düzəldilmə); ixtira (etmə), kəşf (etmə)

    Tam oxu »
  • İCARƏ

    is. [ər.] Müəyyən şərtlər əsasında daşınmaz əmlakın müvəqqəti istifadəyə verilməsi, ya alınması; kirə

    Tam oxu »
  • İCARƏÇİ

    bax icarədar

    Tam oxu »
  • İCARƏDAR

    is. [ər. icarə və fars. …dar] Birinin mülkünü və s.-ni icarəyə götürən adam. Kişi də hacının yuxarı baş karvansarasının icarədarıdır

    Tam oxu »
  • İCARƏDARLIQ

    is. İcarəyə götürmə, kirə etmə

    Tam oxu »
  • İCARƏLƏMƏ

    “İcarələmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • İCARƏLƏMƏK

    f. İcarəyə götürmək, kirələmək. Torpaq icarələmək

    Tam oxu »
  • İCARƏLƏNMƏ

    “İcarələnmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • İCARƏLƏNMƏK

    məch. İcarəyə (kirəyə) götürülmək; kirələnmək. Torpaq icarələnib

    Tam oxu »
  • İCARƏNAMƏ

    is. [ər. icarə və fars. …namə] İcarəyə almaq və ya vermək haqqında yazılı sənəd; icarə kağızı

    Tam oxu »
  • İCAZƏ

    is. [ər.] 1. İzin, rüsxət, ixtiyar. İcazə almaq. İcazə istəmək. İcazə vermək. – Kargüzar qardaşına toy eləmək üçün icazə alıb, kəndə getmişdi

    Tam oxu »
  • İCAZƏLİ

    sif. İcazə verilmiş, rüsxət verilmiş, icazə almış, bir şeyi etməyə icazəsi olan

    Tam oxu »
  • İCAZƏNAMƏ

    is. [ər. icazə və fars. …namə] Bir yerə daxil olmaq və ya bir iş üçün verilən icazə vərəqəsi; rüsxətnamə

    Tam oxu »
  • İCAZƏSİZ

    zərf İzinsiz, rüsxətsiz, icazə olmadan, icazə almadan. İcazəsiz danışmaq. İcazəsiz getmək. İcazəsiz götürmək

    Tam oxu »
  • İCAZƏT

    klas. bax icazə 1-ci mənada. □ İcazət olunmaq – icazə verilmək, izin verilmək. Şah buyurdu ki, … bu məclisi-xasdır, ona binaən mənim tərəfimdən icazət

    Tam oxu »
  • İCBAR

    is. [ər.] Cəbr etmə, məcbur etmə; öz razılığı, arzusu olmadan bir işə sövq etmə. □ İcbar etmək – məcbur etmək

    Tam oxu »
  • İCBARİ

    sif. Məcburi. Ümumi icbari təhsil. // İstəməyərək, güclə

    Tam oxu »
  • İCBARİLİK

    is. Məcburilik

    Tam oxu »
  • İCLAS

    is. [ər.] Bir məsələni müzakirə etmək üçün hər hansı bir təşkilat üzvlərinin bir yerə yığılması; yığıncaq

    Tam oxu »
  • İCLASBAZ

    is. [ər. iclas və fars. …baz] İclası, iclas etməyi çox sevən adam (mənfi mənada işlənir)

    Tam oxu »
  • İCLASBAZLIQ

    is. Çox iclas çağırma, çox iclas etmə; iclas etməyi, çox iclasa getməyi sevmə (mənfi mənada işlənir)

    Tam oxu »
  • İCLASÇI

    is. Məhkəmə iclasında iştirak edən xalq nümayəndəsi

    Tam oxu »
  • İCLASÇILIQ

    is. İclasçı işi, iclasçı vəzifəsi

    Tam oxu »
  • İCMA

    is. [ər.] 1. Qədimdə: hər hansı bir ərazi daxilində yaşayan əhalinin özünüidarə hüququna malik birliyi, təşkilatı

    Tam oxu »
  • İCMAL

    is. [ər.] 1. Qısa məlumat, bir məsələnin ümumi şəkildə qısaca şərhi; xülasə. □ İcmal vermək – xülasə etmək

    Tam oxu »
  • İCMALÇI

    is. İcmal yazan jurnalist, icmal müəllifi (bax icmal 2-ci mənada)

    Tam oxu »
  • İCMALƏN

    zərf [ər.] köhn. Qısaca, müxtəsər, xülasə şəklində

    Tam oxu »
  • İCRA

    is. [ər.] Bir işin, qərarın, hökmün və s.-nin yerinə yetirilməsi, həyata keçirilməsi. İcranı yoxlamaq

    Tam oxu »
  • İCRAÇI

    is. 1. Bir qərarı, hökmü, əmri, göstərişi icra edən, əməli surətdə yerinə yetirən, həyata keçirən adam

    Tam oxu »
  • İCRAEDİCİ

    bax icraçı. İcraedici orqanlar

    Tam oxu »
  • İCRAİYYƏ

    icraiyyə komitəsi – hökumət qərarlarını həyata keçirmək, bir şeyi əməli surətdə idarə etmək vəzifəsini həyata keçirən orqanların adı

    Tam oxu »
  • İCRAKOM

    is. [ər. icra və fr. comite] İcraiyyə komitəsinin qısaldılmış adı. İcrakomun sədr müavini qırmızı karandaşı naxışlı qələmdandan çəkib, vacib görkəm al

    Tam oxu »